Καταμεσήμερο

Improvisation 31 (Sea Battle), 1913, by Wassily Kandinsky

Σώμα εκρηκτικό, γυμνό σαν αστραπή

καρφώνεται μέσα στην πόλη.

Ορμά από τον ουρανό σαν ελατήριο

εκρηκτικού μηχανισμού, οπλισμένο,

εμπρηστικό, καταλαμβάνοντας

όσους με την ψυχή ανοιχτή κυκλοφορούν.

Κι εγώ με τις λέξεις και μόνο του ποιητή

τεντώνομαι πάνω από τον κόσμο σαν σχοινί,

γίνομαι μια χορδή που παίζει

με το άγγιγμα της κάθε ηλιαχτίδας,

του ανέμου και του κάθε φύλλου.

Ντύνομαι όλα τα χρώματα της ίριδας,

γίνομαι κομμάτια,

τόξα, τρίγωνα, τετράγωνα ...

Εμφανίζομαι ξαφνικά από τον ουρανό,

γεννιέμαι από το νερό και το χώμα

και σε ακολουθώ, μα πώς να σε φτάσω

σώμα αιώνιο, ψυχή του κόσμου μυστική,

ψυχή μου !

Σαν τεντωμένο ελατήριο είσαι

και σε πυροδοτεί ολοένα

σώμα γυμνό που σε καλεί,

σώμα εκρηκτικό, σώμα αστραπή

που καρφώνεται

ανάμεσα στο φως φωτεινότερο

ως την κρυφή ουσία φτάνοντας του κόσμου,

εκεί

που ασταμάτητα,

ερωτικά,

γεννιέται η ζωή.

Γιώργος Μολέσκης
από τη συλλογή Το νερό της μνήμης, 1998