Το ανεξίτηλο σκοτάδι

Τι ήταν τελικά ο παππούς μου
Ένας αυθεντικός καρβουνιάρης
Να κυνηγάει τον πελάτη με το τουφέκι
«Κάρβουνο πιο μαύρο κι απ' τη νύχτα - έλα»
Κι αυτές με τα τσεμπέρια και τις ποδιές
Οι όμορφες γειτόνισσες οι στρίγγλες - πόσο και πόσο
Κι αν έβαζε καμιά φορά το χέρι του
Κάτω απ' τα φουστάνια τους ήταν σοφός
Κι ας έβρισκαν στο σπίτι μαύρα τα μπούτια τους
Ήταν σοφός αυτός Μες στη μαυρίλα του
Ήξερε τι κάνει και πού το πάει
Έλεγε : το κάρβουνο θέλει κόλπα θέλει γαλιφιές
Να το πασάρεις στον άλλο
Πρέπει να το πουλήσεις όσο όσο
Ή να το μοιραστείς πάση θυσία
Να φύγει από πάνω σου αυτή η μαυρίλα

Αυτό το ανεξίτηλο σκοτάδι

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου
από τη συλλογή Η σκοτεινή διάρκεια των ημερών, 1993