των εξαφανισθέντων

Κάποιες φορές αργά τη νύχτα

ακούω στον ύπνο μου λυσσασμένα

κουδουνίσματα τηλεφώνου πετάγομαι

κανείς δεν απαντάει

στην ταραχή μου κομματιάζω

νευριασμένο παιδί τη συσκευή

και σκίζω τα καλώδια

ανάμεσα στο περικάλυμμα και το σύρμα

ανάμεσα στις ίνες του σύρματος

μες στο ακουστικό ή κάτω απ' το καντράν

κουλουριασμένες σαν γριές

οι φωνές που έχουν χαθεί

σε κάτοπτρα ερημιάς θαμπώνουν

ποικίλες φωνές λάγνες υγρές λαχανιασμένες

ψίθυροι κλάματα κραυγές

φωνές επίμονες αισχρές ενίοτε

χαρμόσυνες μεθυστικές ή απελπισμένες

αγκυλωμένες πλην όμως ζωντανές

των εξαφανισμένων φτυστές η απουσία

Στάθης Κουτσούνης
από τη συλλογή Έντομα στην εντατική, 2008