Ένα μετέωρο κλουβί ακατοίκητο

Είναι δεν είναι αυτά τα μάτια
του αγαπημένου μου
Τα κουβαλάει
σε μια παλάμη σκοτεινή
και χάνεται
κι αν φέγγει μέρα
τα ρούχα του ασύνορα
μπερδεύονται στο φως
και η νύχτα
αυτή ποτέ
δε μου τον δίνει ολόκληρο
σα να παλινδρομεί
ένα άστρο βιαστικό
απάνω του
και ξαφνικά αποσύρεται
και μένει εκεί
ο ίσκιος του
να υψώνει ένα κιγκλίδωμα
μες στον καμένο κήπο
κι ένα μετέωρο κλουβί
ακατοίκητο

Μαρία Καραγιάννη
από τη συλλογή Το δίδυμο όνειρο, 1979

Πηγή Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης