Ο δρόμος προς τα έσω είναι ατέλειωτος.
Με τις λέξεις της ποίησης καταδύεσαι
ως εκεί που η φωτιά και το νερό,
ο λύκος και το πρόβατο,
είναι αδέρφια κι ακόμη πιο βαθιά,
σε σκοτεινούς λαβύρινθους, που μόνο
με μιαν έκτη αίσθηση μπορεί να αγγίξεις.
Πορεία ετών φωτός επιχειρεί η ποίηση,
πέρασμα μέσα από το καμίνι
και τον καταψύκτη του κόσμου.
Με εκρήξεις φωτός άκαυτου
να πάρει υπόσταση το ασήμαντο
δίοδος ορατότητας ν' ανοιχτεί μες στο σκοτάδι
κι όλα τα διφορούμενα να έχουν μιαν εξήγηση.
Είδωλα καλυμμένα με σκουριά και ξεραμένη λάβα
να καθαριστούν για να φανεί η αληθινή τους όψη.
Το πετρωμένο σφράγισμα να αφαιρεθεί
αρχαίων αγγείων, για να γευτούμε
το φυλαγμένο κρασί των αιώνων
και το μεγάλο όνειρο της αιωνιότητας
να ονειρευτούμε.
Γιώργος Μολέσκης
από τη συλλογή Από το ελάχιστο, 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου