για τη νυχτερινή μουσική της
Ντίνος Παπασπύρου, πίνακας εμπνευσμένος από το ποίημαείναι γλυκό το φως
αιώνες που ωρίμασε στην απουσία
και αναδύεται τώρα σε αρχαία ερείπια
αστράφτουν γύρω τα ταπεινά του κόσμου
φύλλα, ζουζούνια, αγριόχορτα
μια σαύρα ακίνητη στο πρόσωπο της πέτρας
σαν προσευχή η μοναχική γυναίκα
στον δρόμο που ανεβαίνει προς τα μνήματα
ανάμεσα σε ξαφνικά λιλά και κίτρινα
είναι γλυκό το φως
μετά το ατέλειωτο ταξίδι στο σκοτάδι
και η μικρούλα έρημη εκκλησιά
με το θαμπό της κόκκινο
Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας
της ουτοπίας, 1997
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Μια ζωγραφιά σε στίχους.
E, λοιπόν, υπάρχει και ζωγραφιά με χρώματα. Ο φίλος μου ζωγράφος, Ντίνος Παπασπύρου, εμπνεύστηκε έναν πίνακα από το ποίημα αυτό.
Είναι φυσικό, αφού η εικόνα ξεπηδά ολοζώντανη μέσα από το ποίημα.
Ομολογώ ότι το ποίημα ξεπήδησε ολοζώντανο μέσα από την πραγματικότητα.
Είναι ολοφάνερο.
Δημοσίευση σχολίου