Προς το ξημέρωμα

Αποβραδίς έβρεξε θάνατο στο σπίτι μου.
Κακές αρρώστιες έβρεξε και χωρισμούς.

Προς το ξημέρωμα είδα και τ' όνειρο,
ένα ποτάμι μαύρο ανάμεσά μας
και στις κορφές των δέντρων τ' άγρια πουλιά
ημερωμένα.

Ανύποπτοι περνούσαν οι περαστικοί.

Στους δρόμους ξύλα πεταμένα,
παράθυρα και πόρτες φτωχών σπιτιών,
κρεβάτια και σκεπάσματα.
Ένας αιμόφυρτος καιρός έφερνε άλλον σαν δείγμα
ενός κατακλυσμού που δεν πιστεύεις.

Από το ψεύτικο μάτι ενός πνιγμένου ζητιάνου
έβγαινε καπνός και νοσταλγία.
Το άλλο μάτι του στυλωμένο στο χώμα
είχε ανοίξει μια τρύπα και κοίταζε
περίλυπο τον κάτω κόσμο.

Τότε είπα ν' αλλάξω σπίτι ν' αλλάξω πια πατρίδα.

Μάνος Ελευθερίου
από τη συλλογή Τα όρια του μύθου, 1978