Στην κλινική

Την ετοίμασαν και με φώναξαν να ασπαστώ.

Ήταν ένα δωματιάκι στο υπόγειο της κλινικής

καμωμένο για την περίσταση.

Ξαπλωμένη σ' ένα μαρμάρινο πάγκο,

μου φάνηκε πώς κοιμόταν.

Τόσο είχε γαληνέψει.

Καθώς την κοίταζα μες στο καλό της φόρεμα

τη θυμήθηκα στο χωριό Κυριακή

που πηγαίναμε για την εκκλησία.

Τι γυρεύαμε σ' αυτό το υπόγειo !

«Μάνα», τραύλισα,

κι αναλύθηκα σε λυγμούς.

Χρίστος Λάσκαρης
από τη συλλογή Σύντομο βιογραφικό, 1991