Φαρμακερές διαδόσεις

Λέγεται πως η ποίηση είναι δύσβατος και ενίοτε

απροσπέλαστος δρόμος πάντως εγώ από του να εκθέτω

τις πυορροούσες πληγές μου τα ακρωτηριασμένα μου

δάχτυλα το παραμορφωμένο μου πρόσωπο τις χαίνουσες

χαραμάδες τα μαυρισμένα ελλιπή μέλη τα βρομερά πόδια

τα καμένα μου χέρια τους σαπισμένους οφθαλμούς μου

το φόβο της τρομαγμένης ψυχής μου το δύσμορφο

εξόγκωμα του κάτω χείλους το βανδαλισμένο γόνατο

στη αποστροφή του διπλανού μου στη φρίκη της

ευπρεπούς φάσιον βίκτιμ κυρίας στο βλέμμα του

στερημένου νεαρού στη συμπόνια των νεκροπομπών

στην ιδρυματοποιημένη ζωή μας στο κράτος Πορνοίας

στ' Αυτόφωρα Τριμελή Πλημμελειοδικεία στα ρεπορτάζ

μαϊμούδες στις γλυκανάλατες αναμνήσεις του Πωλ

Άνκα και του Νιλ Σεντάκα στα στομφώδη επιχειρήματα

νεαρών τσόγλανων

προτιμώ να κρατώ σημειώσεις ολόρθος υγιής και αρτιμελής

στην είσοδο του «Α/Β» ανάμεσα σε κολοκυθάκια τυροκροκέτες

και φρούτα εποχής και να εκτίθεμαι ποιητικά αναζητώντας

την έμπνευση (αλλά και την προσοχή) μανιακών κριτικών που

θα θελήσουν - άγνωστον πώς και γιατί - να συνθλίψουν τη

θλίψη μου.

Κώστας Κρεμμύδας
από τη συλλογή Υπέρ ηρώων, 1998