Σπασμένο καράβι

Σπασμένο καράβι να' μαι, πέρα βαθιά
-έτσι να 'μαι -
με χώρις κατάρτια, με χώρις πανιά
να κοιμάμαι.
Να 'ν' αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω,
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω.
Να 'ν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
- έτσι να' ναι ! -
και τα βράχια κατάπληχτα και τ' αστέρια μακριά
να κοιτάνε ...
Δίχως χτύπο οι ώρες, και οι μέρες θλιβές
- δίχως χάρη -
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι.

.............................................

Έτσι να' μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
- έτσι να 'μαι -
σ' αμμουδιά πεθαμένη και σε κούφιο νερό,
να κοιμάμαι ...

Γιάννης Σκαρίμπας
από τη συλλογή Ουλαλούμ, 1936