Το αεροπλάνο που σε παίρνει μακριά,
στον ουρανό των Ταγαράδων;
Σε ρωτώ διότι εγώ δεν τα βλέπω πια.
Αστεράκια μόνον, ζωγραφισμένα
στα τόξα θεωρώ και τα ματάκια σου βλέπω,
το διάφανο δέρμα των βλεφάρων σου
με τις κοφτές μετρημένες ρυτίδες.
Όπως κάθε μεθυσμένος πατέρας.
από τη συλλογή Ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη, 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου