Άτιτλο

Πάλι στη μοναξιά θα ακουμπήσεις
πάλι εκεί τον πόνο σου θα πεις
πάλι εκεί τα δάκρυα σου θ' αποθέσεις

Η πιο πιστή σου ερωμένη είναι αυτή
αυτή που κατοικεί στους άδειους τοίχους
που ξέρει να γελά με το φθινόπωρο
ν' απλώνει τρυφερά το χέρι στο χειμώνα
αυτή που έχει στα μάτια της
ένα βαθύ ουρανό και μια μεγάλη θάλασσα
γεμάτη δέντρα

Βασίλης Ιωαννίδης
Από τη συλλογή Φεγγάρια στο βυθό, 1995