ακόμα κι αυτά που δε μιλάνε. Κάθε παλιός σκοπός
ξεκινάει από πολύ μακρυά
σαν κάποιος που θυμάται ένα παλιό χρέος
κι έρχεται να το ξοφλήσει
όταν πια το χρήμα έχει χάσει την αξία του.
Και τότε, ποιο το όφελος
όταν σε θυμούνται μια φορά όλο κι όλο
- και μάλιστα πολύ αργά -
ενώ εσένα η σκέψη
δεν έχει ούτε στιγμή αποσπαστεί
από αυτή τη θλιβερή ιστορία
που η θύμησή της σε πληγώνει.
Και να το αποτέλεσμα : Δάνεισες ελπίδα, χαρά, έρωτα
και σε εξοφλούν με νοσταλγία.
Δημήτρης Κάββουρας
από τη συλλογή Εύθετος χρόνος, 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου