για να τα μελετήσουν
ούτε από κείνους που ζωγραφίζουνε παράθυρα
στους τοίχους
για να κοιτάζουν ουρανό
δεν μοιάζουμε με κείνους που με πλεγμένα χέρια
ονειρεύονται χώρια
ούτε με κείνους που τα κλειστά τους βλέφαρα
είναι αυλαίες της θλιβερής τους γύμνιας
σε μας τα χελιδόνια είναι ελεύθερα ν' αναγγέλλουν
την άνοιξη κάθε εποχή
πάνω στο κλειστά μας μάτια στάζει την προστασία του
το φεγγάρι
καθώς μ' ακατάβλητα χέρια ξετυλίγουμε ο ένας τον άλλο
ως τον απύθμενο εσωτερικό ουρανό
Από τη συλλογή Κυκλικά, 1982
4 σχόλια:
Να αφήσω εδώ, Τόλη μου, το θαυμασμό μου για την ποίηση της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου, που μου ήταν παντελώς άγνωστη... και πάλι να σου πω ευχαριστώ για το ποσο μας πλουτίζεις με τούτο εδώ το ιστολόγιο!
Άρθρον πρώτον : Μαθαίνουμε την λογοτεχνική ιστορία της πόλης μας. Γνωρίζουμε εκείνους που προηγήθηκαν, που μάτωσαν και άνοιξαν τον δρόμο για μας. Στέλλα μου, είναι τόσο σημαντική η λογοτεχνική ιστορία της Θεσσαλονίκης (ιδίως η ποιητική) και είναι το δικό μας αίμα. Ποιος μπορεί να κάνει βήμα χωρίς να γνωρίζει την πατρίδα του και την καταγωγή του; Η Μυρτώ είναι σημαντική (έχω μια παρουσίασή της μαζί με τη Χλόη), υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι. Στρώσου.
Όπως καταλαβαίνεις, σε μαλώνω. Με αγάπη όμως. Και μ' ένα φιλί.
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.
ΤΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΜΩΡΙΜΙΑ ΑΥΤΗ.
Γιώργο μου, εγώ σε ευχαριστώ για όλα τα αυθόρμητα σχόλια που κάνεις, ανακαλύπτοντας διάφορους ποιητές. Θα γνωρίσεις και θα εκτιμήσεις κι άλλους, είμαι βέβαιος. Καλή συνέχεια λοιπόν.
Δημοσίευση σχολίου