Με

The Lovers
by Marc Chagall

Στα ακροδάχτυλα
η επαφή σιωπηλή,
σαν χαρά
που αγνοεί
το όνομά της.
Η γυναίκα
διστακτικά,
γιατί δεν ξέρει,
γιατί κι αν ξέρει
δεν ελπίζει,
γιατί κι αν ελπίζει
είναι φοβισμένη,
γιατί δεν ξέρει,
κι αν ξέρει, δεν θυμάται,
υψώνει την παλάμη της στο φως,
και τότε
στο κέντρο της παλάμης της,
υπέροχα ευδιάκριτο,
ένα «με» που ανακλαδίζεται
τεντώνεται και χασμουριέται,
όχι μεγάλο, ούτε μεταλλικό,
ούτε μέτριο, ούτε μερικό,
μελένιο και μετάξινο,
τέλεια σχηματισμένο
σαν χαμόγελο που δεν έκλαψε ποτέ.
Το «με» μιας μεταμόρφωσης.

Χλόη Κουτσουμπέλη
από τη συλλογή Η αποχώρηση της Λαίδης Κάπα, 2004