Ενύπνιον '88

Ήρθε ο πατέρας μου τη νύχτα
και με φώναξε.
μαθαίνω πράγματα, μου λέει,
και φοβούμαι,
να πληρώνεις το νοίκι σου και τα κοινόχρηστα
και τα άλλα,
όπως συμφώνησες.
μα πατέρα, του λέω,
εδώ δεν είναι το σπίτι μου, είναι η φυλακή
δεν το βλέπεις;
Κι αυτή δεν είναι η βρύση που στάζει,
είναι η ζωή μου
που στραγγίζει σταγόνα σταγόνα.
Το ξέρω, μου λέει,
αλλά και συ το ήξερες και υπόγραψες
και τώρα οφείλεις να πληρώσεις,
όπως όλοι μας.

Χρίστος Ρουμελιωτάκης
από την ανθολογία του Καστανιώτη
Τα ωραιότερα ποιήματα για τον πατέρα, 1998