Το θαύμα

Τι τέλεια κατσίκια τα κατσίκια.
Χτες γεννηθήκαν και πώς ξέρουν κιόλας
με τόση ακρίβεια
όλα τα κατσικίσια πράματα.
Θαρρείς και σπούδαζαν κατσικωσύνη μια ολόκληρη
αιωνιότητα.

Γιάννης Υφαντής
από τη συλλογή Μανθρασπέντα, 1977

Ζωγραφιές στην Άνω Πόλη

Σπίτια στην Πάνω Πόλη - τρίπτυχο (1996)

του Ντίνου Παπασπύρου

Ι

Γαλάζιο σπίτι εδώ κοιμούνται οι γοργόνες τ' ουρανού;

Έριξαν άγκυρα στο πλάι σου οι μπαξέδες.

Στην άκρη του καλντεριμιού

κάτω απ' το γαλάζιο σου παράθυρο

δυο τρία παλικάρια ηλιοτρόπια μ' έγνοιες μέλισσες

σκυμμένα συζητούν.

Ζηλεύουν τάχα οι μενεξέδες;

ΙΙ

Το φως του ασβέστη που τυφλώνει τα πουλιά.

Πίσω απ' τα καφασωτά με κρεμασμένο κάτω απ' το κρεβάτι

το 'να χέρι

χορταριασμένος και με μάτια χαμομήλια, με τον ύπνο του

ευωδισμένο από άγρια ρήγανη

ρουχνίζει ο Ιούνης μες στο θείο μεσημέρι.

ΙΙΙ

Τούρκικο σπίτι βυσσινί

είσαι μια γάτα καθισμένη πάνω στο χορταριασμένο

του καλντεριμιού χαλί.

Στη πλάτη σού φυτέψαν μια συκιά

για να κουρνιάζουνε ο ίσκιος κ' η δροσιά.

Τούρκικο σπίτι βυσσινί

καπέλο από κεραμίδια σού φορέσαν τα παιδιά

και με κοιτάς με δυο παράθυρα παλιά.

Γιάννης Υφαντής
από τη συλλογή Μανθρασπέντα, 1977

Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη

Παιδάκια των αστών
τι εύκολα που αριστερίζετε
τι εύκολα που αναρχίζετε
τι εύκολα κρατάτε για την υστερνή
ένα φασίστα μέσα σας.
Παιδάκια των αστών εγώ κατάφερα
να ζω με τα προνόμια που σας δώσαν οι μπαμπάδες σας.
Τι τίμιο βίο εσείς παιδάκια των αστών,
μήτε παπάδες μήτε χωροφύλακες δε βγάζει η κάστα σας,
μόνο διανοούμενους και καλλιτέχνες κι επιστήμονες.
Τι προοδευτικά εσείς παιδάκια των αστών
Τι ανωτέρου επιπέδου ατιμίες. Όμως
Όμως εγώ σας ξέρω. Ελάτε
ελάτε προς με τα κακόμοιρα
να σας χαϊδέψω λίγο τα κεφάλια σας
κ' ύστερα να σας μπήξω μια κλωτσιά στα πισινά
καθάρματα!

Γιάννης Υφαντής
από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα
στο Δέρμα του Διαβόλου, 1998

Η τηλεόραση

Το να 'χαμε ταράνδους μες στα σπίτια μας δεν πήγαινε.
Θα μούγκριζαν
μέσα στον ύπνο μας, θα κόπριζαν
πάνω στα έπιπλά μας και προπάντων
μ' εκείνα τα πελώρια κέρατά τους θα ξεσχίζαν τις κουρτίνες μας,
θα γκρέμιζαν
τ' αγάλματα μας, τα βιβλία μας, τα πιάτα μας. Δεν πήγαινε.
Όμως η τηλεόραση, τι ζώο !
Έχει τα σιδερένια κέρατά της στην ταράτσα ενώ ήσυχη
κάθεται στο σαλόνι μας και μόνο
αν βάλουμε στην πρίζα τον ομφάλιο λώρο της ξυπνά.
Ήσυχο ζώο. Και τι όμορφο.
Μοιάζει με έντομο πελώριο, αστρικό.
Μοιάζει με τον πλανητικό προπάππο μας, τον Βεελζεβούλ
πούλεγε ιστορίες κι αποκοιμιόμασταν.

Γιάννης Υφαντής
από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα, 1986

Όπου και να βρίσκεστε πάντα

Όπου και να βρίσκεστε πάντα
κρυφό ένα όπλο να κρατάτε πάνω σας γιατί
η επανάσταση
(σαν τη δευτέρα παρουσία) δεν ξέρετε
πού θα σας βρει, γιατί
η επανάσταση
(σαν τη δευτέρα παρουσία) γίνεται
κάθε στιγμή.

Γιάννης Υφαντής
από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα
στο Δέρμα του Διαβόλου, 1991

Θέλω

Νύμφη σε Ονειρικό Τοπίο

του Ντίνου Παπασπύρου (2001)

Φύτρωσαν μάτια τα φιλιά σου στο κορμί μου

δεν αντέχω

άλλο την ομορφιά σου να κοιτώ.

Θέλω να σε μερώσω με το χάδι

θέλω να σ' αγριέψω με το χάδι

θέλω

μέσα σου να χυθώ.

Προσκυνώντας σε

τρέμοντας

θέλω

μ' όλο μου το κορμί θέλω παντού να σε αγγίξω∙ θέλω

σαν πληγωμένο αγρίμι να μουγκρίξω

θέλω

μέσα σου να χαθώ.

Γιάννης Υφαντής
από τη συλλογή Ο καθρέφτης του Πρωτέα, 1986

Χωροχρόνος

Τρεις μέρες πριν πεθάνει ο γείτονας
ούρλιαζε το σκυλί του, βλέποντας
τις φάσεις του θανάτου μες στο μέλλον.

Τι θάμα, ένα σκυλί
σαν το θεό του Εκκλησιαστή
που βλέπει παρελθόντα όλα τα πράματα
σ' απόσταση τριών μερών ένα σκυλί
διάκρινε την πράξη ενός θανάτου

Εγώ 'μως βρίσκω πως δεν είμαι
ούτε θεός ούτε σκυλί, μα έχω
κάτω από την πλήξη του θεού -
και κάτι απ' του σκυλιού τη θλίψη.

Γιάννης Υφαντής
από τη συλλογή Μανθρασπέντα, 1977