Γυμνός

Λίγο πιο πριν μέσα στο λεωφορείο
άγγιζα πληγές ανοιχτές
και το σώμα μου ασήκωτο ένοιωθα
τόσο που στη στάση ξεχάστηκα, σα
να 'μουν έξω απ' τ' όχημα.
Άκουγα μουσική απ' το δρόμο
ή κρυφαπάγγελνα ποιήματα μέσα μου
μισοχαμένος μισοϋπαρκτός,
καλά καλά δεν ήξερα τι ήμουν.
Όταν ο εισπράκτωρ φώναξε τέρμα
ντράπηκα
σα να μ' είχε πιάσει γυμνό!

Γ.Ξ. Στογιαννίδης
από τη συλλογή Στις προσβάσεις του ύπνου, 1976

Εσύ δε θα 'σαι

Εσύ δε θα 'σαι του κόσμου αυτού

μιλάς μιαν άλλη γλώσσα, δε σε καταλαβαίνω,
τα μάτια σου ονειρεύονται, δε βλέπουν
σα να μην έχεις σάρκα, αέρας είσαι
κι όμως υπαρκτή.
Σ' ακούω τη νύχτα μουσική που αγρυπνώ
ανεβαίνεις ολοένα με κατακλύζεις φως.

Θα πρέπει να 'χεις υποφέρει πολύ.

Γ.Ξ. Στογιαννίδης
δημοσιεύτηκε στο Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης

Η ποίηση

Η ποίηση είναι σκληρή
δεν την κερδίζεις με ψέματα,
δεν την αλλάζεις ξεκοιλιάζοντας τράπουλες
ή θυμιατίζοντας τον έξω από δω.

Φωτιά
που βαστάει απ' την κόλαση
και που μελτέμια Αυγουστιάτικα
λουτρά ιαματικά
που οι δυστυχισμένοι ονειρεύονται.

Η ποίηση σού αφαιρεί την πραγματικότητα
αφήνοντάς σε στις προσβάσεις του ύπνου
να μυρικάζεις λέξεις.
Κάποτε άγγελος Κυρίου έρχεται
να σου αλλάξει το μουσκεμένο προσκέφαλο.

Η ποίηση είναι η πιο σκληρή μοναξιά.

Γ. Ξ. Στογιαννίδης
από τη συλλογή Στις προσβάσεις του ύπνου, 1976