Χυδαία ωδή

Στο ζεστό φως
της τηλεοράσεως κάθομαι και δέχομαι τις πληγές μου
απ' αυτό με βλοσυρή ευχαρίστηση
στο κέντρο της παγκόσμιας μοναξιάς.
Επαναπαύομαι ή κουλουριάζομαι σε σπασμένα
κρασοπότηρα.

Όλων των χαμένων
Σαββατόβραδων. Μάζες εικόνων εκδηλώνονται
ρητορικά και κινούνται στον χώρο
του κοινώς παραδεκτού. Οργανώνω την άμυνα
του εαυτού μου. Αδελφοί εν κουρελιασμένοις
οράμασι,

θα συναντηθούμε
με νέες αγάπες, ιπτάμενες ποιήσεις, γυμνές σιωπές
αδιάλλαχτοι πρίγκηπες στο βασίλειο
της κτηνωδίας. Μια ξανθιά σπικερίνα αγγέλει οξείες
νυχτερινές διελάσεις. Φουτουριστική μούσα, βγάζει
το κεφάλι της

απ' την οθόνη
και μου κάνει παραδοσιακό τσιμπούκι.

Λευτέρης Πούλιος
από τη συλλογή Τα επουσιώδη, 1988

Έρχομαι να διασχίσω τη σιωπή

Έρχομαι να διασχίσω τη σιωπή και
να βλαστήσω μες στον καθένα.
Από κλαρί σε κλαρί σαν πυγολαμπίδα
μετέφερα το φωτεινό μου φορτίο
νικώντας τη βαρύτητα, διασχίζοντας τις εποχές
άγιος, βασιλιάς, τρελός σε μια χώρα
πράσινης προέλευσης πέρα απ' τον ορίζοντα
της νόησης.

Ο άλλος που είμαι φιλάει το στόμα μου
μ' ερεθιστική πνοή
απαγγέλλει στίχους με οργή
και μια πριονισμένη σελήνη έρχεται σύντομα
σαν ένα στόμα
γονατίζει προσπαθώντας να πιει
τη φοβερή μου κραυγή.

Λευτέρης Πούλιος
από τη συλλογή Το αλληγορικό σχολείο, 1978