Τα παιδιά

Τα παιδιά
θέτουν ερωτήσεις κατάματα
ξυπνούν άλλους καιρούς∙
μνήμες σταματημένες στη στροφή του δρόμου
χωρίς ταμπέλες για όριο ταχύτητας
αγνοώντας τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας.

Τα παιδιά
κρέμονται από την αντίδρασή μας
αναγνωρίζουν και δεν αναγνωρίζουν
ρημάζουν οτιδήποτε μπροστά τους
ταιριάζουν τα αταίριαστα∙
προκαλούν

Τα παιδιά
πατούν φρένο ελάχιστα
αυξομειώνουν ταχύτητα μ' ανέλπιδη γρηγοράδα∙
έχουν το δώρο του Θεού.

Κώστας Πλαστήρας
από τη συλλογή Παγκλήρως, 1976

Ασκήσεις εγκλιματισμού

Στυφό απομεινάρι

Σταγόνες νερό όμοιες
είμαστε.
Μας κατέχει ο φόβος.

*

Καλά που έμαθα να γράφω, να διαβάζω,
να μιλώ
που δεν είμαι ανορθόγραφος, αδιάβαστος,
τραυλός
που ενδόμυχα αυτοαναιρούμαι
και που προσθέτω
στις φράσεις μου το Αν.

Κώστας Πλαστήρας
από τη συλλογή Alarme, 1979

Πηγή: Translatum, Οι Ποιητές της Θεσσαλονίκης

Κλίση ρήματος

Μιλώ παράλογα
Μιλάς παράλογα
Μιλά παράλογα
Ασκούμαστε στην ομιλία και τον παραλογισμό

Ανάγκη των χρόνων να μιλώ παράλογα
Έτσι που όλα καταληπτά για τους συνανθρώπους
που χωλαίνουν και δεν το γνωρίζουν
που μηρυκάζουν και δεν θέλουν να το πιστέψουν

Μιλάς παράλογα
Εσύ που σήμερα μαζί κι αύριο χωρίς έρεισμα
μεταπηδάς την ιδεολογία σου
Μιλάς παράλογα αντιμέτωπος της ρυθμισμένης ζωής

Μιλά παράλογα
Αυτός που κυριολεκτεί και περιγράφει την ιστορία
τις συμπληγάδες που κλείνουν και που ορίζοντα
στο ανοιγοκλείσιμο δεν βλέπεις

Μιλούμε παράλογα
γιατί δεν μας έμεινε άλλο να κάνουμε
γιατί δεν έμεινε παρά να παραλογιζόμαστε εν εαυτώ

Κώστας Πλαστήρας
από τη συλλογή Mark Alexander Loys
συζητάς τα περασμένα, 1995

Πηγή: Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης