Γιώργος Καλιεντζίδης

Μετά τις αναπόφευκτες παρεμβολές, με τα τρία αυτά μικρά ερωτικά ποιήματα ολοκληρώνεται το αφιέρωμα στην ποίησή του.

Ο Γιώργος Καλιεντζίδης γεννήθηκε το 1960 στο χωριό Κορυφή του Κιλκίς. Εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1975. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στο πολιτιστικό ραδιόφωνο της ΕΤ3 9.58 FM και διατηρεί μια από τις πιο επιτυχημένες εκπομπές προβολής της λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Μικρές σιωπές, 1981, Ανεμόεσσα, 1986, Εσωτερική έφοδος, 1989, Το άλλοθι, 1994.

Το πρόσφατο ποιητικό βιβλίο του Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ - Φωτιά, 2008 θα παρουσιαστεί την Παρασκευή, 13 Μαρτίου, στις 8.00 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο Βιβλιορυθμός, Βασ. Ηρακλείου 47, Θεσσαλονίκη.

Aνεμόεσσα

7

Το παιδί σαν πήρες
στα χέρια σου
άνοιξε ο δρόμος την αγκαλιά του
και χαμογέλασε.

8

Τώρα
που φυτρώνω εδώ
στάξε αίμα από το δάχτυλό σου
ν' ανθοβολήσω.

9

Σ' αγαπώ.
Το χέρι μου ρίζωσε
στο στήθος σου.
τα μάτια μου ανθίζουν.

Γιώργος Καλιεντζίδης
από τη συλλογή Ανεμόεσσα, 1986

Αναχώρηση Ι

Στις παρυφές του χωριού κυλούσαν τα ποτάμια και αλυχτούσαν τα σκυλιά, πληθαίνανε οι ίσκιοι, σφίγγανε τις λαβές των μαχαιριών.
Το είχαν πει οι γεροντότεροι πως όλα θα γίνουν νύχτα του Γενάρη φεγγαρόφωτη, τότε το κρύο δεν συμπονά τα τρυφερά χέρια και το φως του φεγγαριού γυμνώνει τις πίκρες.
Οι χωριανοί στα μονοπάτια κρύβανε την ανάσα τους στις φούχτες τους και κοίταζαν ως εκεί που μαύρο σκοτάδι μόνο. Κακότυχοι όσοι δεν ήρθαν, ψιθύριζαν αυτοί που πίσω τους άφησαν ζεστό κορμί, φιλήδονο, έτοιμο να γευτεί τις θωπείες των αιώνων. αφρισμένο ποτάμι να ξεχειλίζει, αψηφώντας νουθεσίες και απαγορεύσεις, γιατί το κορμί, το κάθε κορμί, έχει άλλα μέτρα για να νικά τον χρόνο και να δίνει νόημα στις ανατολές που έφυγαν κι εκείνες που θα έρθουν.

Γιώργος Καλιεντζίδης
από την ποιητική σύνθεση Η ένδοξη αναχώρηση
του Αϊ-Φωτιά, 2008

Πορεία Ι

Τα ποτάμια σιγότρωγαν τις κοίτες. Με χέρια απλωμένα στον καιρό ένα σύννεφο ακόνιζε το αύριο, για να ‘ρθει ο Αϊ-Φωτιάς, με μυρωδιές και μουσικές της Άνοιξης, να μας γνέψει, όπως η μάνα τον πατέρα σαν έφευγε στην ξενιτιά, βαστώντας δυο βαλίτσες πάνινες, με το λουρί στη μέση τους δεμένο, κρατούσε μιαν ανείπωτη υπόσχεση, πως τάχα τ’ αύριο δικό μας θα ‘ναι.
Κι εκείνο να κυκλώνει το χρόνο και να καρφώνει τα δόντια του στο χθες. Να ερμηνεύσει με το σάλιο του τις μνήμες, π’ αναζητούν μικρές χαραγματιές, να δώσουν χρώμα στο γκρίζο που περίσσευε.


Σονάτα V

Να έχω εσένα ίσκιο μου
Και σένα προσκεφάλι,
γιατί πολύ πονώ σε.
Κι ας έρθεις απροσκάλεστη
στο γιορτινό τραπέζι,
και τα μαλλιά σου ας άσπρισαν
γι’ αυτό η πάχνη ξέρει.

Γιώργος Καλιεντζίδης
από την ποιητική σύνθεση Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ-Φωτιά, 2008

Σονάτες

X

Είναι ο έρωτας που διαρκεί
ή μήπως το μαύρο του θανάτου
και δακρύζει;

XVIII

Θα βρεις εκεί μικρές φωτιές που σιγοκαίν' αιώνες.
Πάρ' τες στα χέρια τρυφερά και φέρ' τες στην πατρίδα.
και φύτεψέ τες στις κορφές των λόφων που σε ζώνουν.
Αυτές θα σε κρατούν σιμά στον άλλον.

Γιώργος Καλιεντζίδης
από την ποιητική σύνθεση
Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ - Φωτιά, 2008

Ένα λογοτεχνικό καφενείο

Τα λογοτεχνικά καφενεία έχουν μεγάλη ιστορία στην Ελλάδα. Εδώ κι ένα χρόνο περίπου λειτουργεί ένα ακόμη, με δεόντως αναρχοαυτόνομο τρόπο, στο βιβλιοπωλείο του Κυριακίδη,
Αγίας Σοφίας 40, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Υπεύθυνος (και καφετζής) ο σούπερ βιβλιοπώλης Ιορδάνης Τουρσόγλου.

Στο συνωμοτικά φιλόξενο (καπνιστικό) πατάρι του (ανεβαίνει κανείς από σιδερένια σκάλα), συγκεντρώνεται κάθε Σάββατο πρωί μια ανδρική παρέα, με κατά διαστήματα εκλεκτές γυναικείες παρουσίες (όσες αντέχουν το λεξιλόγιο). Εκτός από μένα, άλλοι τακτικοί θαμώνες από τον λογοτεχνικό χώρο είναι ο πεζογράφος (και δημοσιογράφος) Ηλίας Κουτσούκος, ο ποιητής Σταύρος Ζαφειρίου, ο πεζογράφος Σίμος Οφλίδης, ο ποιητής (και δημοσιογράφος) Γιώργος Καλιεντζίδης, που έχει τη λογοτεχνική εκπομπή Βουστροφηδόν στον FM 9.58. Την εμφάνιση τους έχουν κάνει κατά διαστήματα οι ποιήτριες Χλόη Κουτσουμπέλη, Έλσα Κορνέτη, Κατερίνα Καριζώνη, Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου, η πεζογράφος Λένα Οφλίδου και ο ποιητής Ανδρέας Καρακόκκινος,

Ο φωτογράφος μας είναι ο Φώτης, ο γιατρός μας ο Τάσος και άλλα εκλεκτά μέλη ο Γιώργος, ο Σήφης και ο Σωκράτης. Σατιρικός ποιητής της παρέας είναι ο φιλόλογος Άρης Μπιτσιώρης. Αφήνω τον Άρη να επισημάνει στιχουργικά ένα από τα μέγιστης σοβαρότητας θέματα που μας απασχολούν (πέρα από την επίλυση των παγκόσμιων προβλημάτων).

Κουλτούρα και τσόντα

Απ’ το στέκι του Ιορδάνη
έλειψα ένα Σάββατο
και μου φάνηκε πως ήταν
το φαϊ ανάλατο.

Που ‘ναι ο Γιώργος, που ‘ναι ο Φώτης
Τόλης, Σίμος και Γιατρός
Σήφης, Σταύρος και Σωκράτης
κι ο Ηλίας ο κοντός.

Εμβαπτίστηκα μαζί τους
σε κουλτούρας νάματα
ποίηση, φωτογραφία
λόγο και θεάματα.

Πλάι τους την Ιλιάδα
όλη την ξεσκόνισα,
στον αστερισμό της Τζούλιας
πλήρως αυτομόλησα.

Δίπλα τους εν κατακλείδι
έλαβα το μήνυμα :
«η κουλτούρα και η τσόντα
είναι αδέρφια δίδυμα»

Άρης 13.3.2010

Αναδρομή ΙΙΙ

Στον ύπνο του ταξίδευαν όλοι οι πεθαμένοι. Πως τάχα ήτανε παιδί, με τον παππού τον Μήτο και τη γιαγιά τη Νιούρκα να ψήνουνε γριβάδια, κι ο Σωκράτης κι η Παρέσα να γελούν στα χωρατά της μάνας και τσιγάρα σέρτικα να στρίβει ο πατέρας.

Μια γριά έλιωνε κερί, ψιθυρίζοντας λόγια ακατανόητα, και το ‘ριχνε στο χώμα και διάβαζε σημάδια αφανέρωτα. Πως θα ‘ρθει καιρός που τα κορμιά θα κείτονται νεκρά δίπλα σε λιγοστά νερά, κι εκείνοι που κρατούν τα όπλα θα συνάζονται στις πηγές, μέρες και νύχτες. Να κρατάς την τάξη, του είπε μια νυχτιά, για να μην διαταραχθεί η πτώση των φύλλων, κι άφησε κατά μέρος τ’ αειθαλή δέντρα, που αψηφούν το κρύο και συνεχίζουν να στέλνουν τις δικές τους εκδοχές περί χρωμάτων στα πετεινά του ουρανού, για να προσανατολίζονται στα μακρινά ταξίδια τους, στις γέρικες αλεπούδες που κουράστηκαν να κυνηγούν τρυγόνια στους σκαμμένους από αρχαιοκάπηλους λόφους και στα ορμάνια της γης, και στις αμέριμνες αγελάδες με τα υγρά θλιμμένα μάτια τους που σιγοτρώγοντας το τριφύλλι προδιαγράφουν ένα μέλλον ανάστασης, καθώς οι μορφές των συντρόφων ζητούν μιαν άλλη δικαίωση για κείνους που κουρνιάζουν, λησμονημένοι, στα καραγάτσια.

Γιώργος Καλιεντζίδης
από την ποιητική σύνθεση
Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ – Φωτιά, 2008