Άτιτλο (Έχω για άλλοθι ...)

Έχω για άλλοθι
ένα γραφείο. 
Εκεί περιχαρακώνομαι.
Δύσκολα μπορεί
να φανταστεί ο επισκέπτης
πως ο μεσήλικας που αντικρίζει
κρύβει στα συρτάρια του
μια παιδική προσευχή.

Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τα 15 Νέα ποιήματα, 2020

Άτιτλο (Κουβαλούσε στα μάτια ...)

Κουβαλούσε στα μάτια 
μια απορία παιδική.
Κύρτωνε το κορμί του
στο βάρος της μέρας.
Λιγνά τα πόδια 
διστακτικά τα βήματά του. 
Μα όταν μ' αγκάλιαζε
ήταν ο πιο δυνατός 
μπαμπάς στον κόσμο. 

Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τα 15 Νέα ποιήματα, 2020

Άτιττλο (Θα ξαναβρεθούμε ...)

                                        της Δώρας

Θα ξαναβρεθούμε
την ώρα που τα παιδιά
μαθαίνουν το άλφα.
Μ' ένα χαμόγελο και άδολη ματιά
ρούχα καθαρά, νύχια κομμένα
κανέναν δεν έχουμε να καταδώσουμε
ποιήματα παλιά μας νανουρίζουν.
Θα ξαναβρεθούμε
σε μια αιώνια άνοιξη
την ώρα της Ανάστασης.
Θα είμαι φαντάρος 
και θα 'σαι απολυτήριο,
θα είμαι λάθος 
και θα 'σαι συγνώμη,
διψασμένος
κι εσύ νερό,
κυνηγημένος 
κι εσύ κρυψώνα.

Θα ξαναβρεθούμε -
σπουργίτι εσύ
ψίχουλο εγώ.


Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τα 15 Νέά ποιήματα, 2020

Το τελευταίο μας βράδυ

Έλα να παίξουμε ένα  τελευταίο παιχνίδι.
Θα με ρωτάς πόσο σ' αγαπώ 
κι εγώ θα κάνω πως δεν ξέρω
θα σε ρωτώ πόσο μ' αγαπάς κι εσύ
με το δάχτυλο θα δείχνεις τον ουρανό
τότε εγώ θα βάζω τα γέλια
και θα υψώνω και τα δικό μου δάχτυλο
θα χλιμιντρίζουμε σαν άστρα άλογα ερωτευμένα 
έλα να παίξουμε μια τελευταία παρτίδα 
το τελευταίο μας βράδυ
κι όποιος αγαπάει περισσότερο 
να φύγει πρώτος
γιατί αυτός που θα μείνει 
θα πονέσει λιγότερο

Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τη συλλογή Για το Άλφα της στέρησης, 2019

Η φτωχική ζωη μας

Ό,τι πολύ λαχτάρησες
δεν έφτασε στα χέρια σου ποτέ
ό,τι πολύ ονειρεύτηκες
όνειρο έμεινε
τα 'χει αυτά η ζωή
καθημερινά μας ξεγελάει
κι εμείς για να μη της χαλάσουμε χατίρι
κάνουμε πως την πιστεύουμε
γιατί ό,τι κι αν πείτε
πολύ την αγαπήσαμε εμείς
- για λόγους ανεξήγητους -
τη φτωχική ζωή μας


Γιώργος Λ. Οικονόμου\
από τη συλλογή Για το Άλφα της στέρησης, 2019

Ο πατέρας

Πιο βαθιά μάτια δεν είδα στη ζωή μου.
Σκοτεινά τα νερά τους,
δύσκολο να διακρίνεις ποια μονοπάτια βάδισαν.
Είχαν χαμόγελο ακριβό, μα όταν αποφάσιζαν να το χαρίσουν,
φέγγιζε ο τόπος όλος.
Μια μέρα έκλεισαν παίρνοντας μαζί τους όλα τα μυστικά 
κι έμεινα ορφανός από πατέρα.

Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τη συλλογή Για το Άλφα της στέρησης, 2019

Αυτόχειρες

Εκείνα τα πουλιά πάνω στα σύρματα
είναι οι φίλοι μου που χάθηκαν
παιδιά που πέταξαν μακριά
μια νύχτα καλοκαιρινή
από μια ταράτσα
στην αποθήκη ενός φαρμακείου
σ' ένα βρώμικο πεζοδρόμιο
μόνοι τους
την ώρα που εμείς οι υπόλοιποι
προσεκτικά βουρτσίζαμε τα δόντια μας
σβήναμε το φως του δωματίου
και ήσυχοι ξαπλώναμε
χωρίς το βάρος τους


Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τη συλλογή Για το Άλφα της στέρησης, 2019

Με λένε Γιώργο

Με λένε Γιώργο κι είμαι έντεκα χρονώ
πάω στην πέμπτη Δημοτικού και παίζω μπάλα στις αλάνες.
Αγαπάω την Αννούλα μα δεν βρίσκω θάρρος να το πω. 
Σε δυο χρόνια η μαμά θα αρρωστήσει
κι ο μπαμπάς θα σταματήσει να ψάχνει άλλο για δουλειά. 
Έτσι με τη ντροπή μου για σκιά, θα μεγαλώσω. 
Στα δεκαεννιά φαντάρος, πρώτη φορά φοβάμαι
μα κάνω φίλους, και μαθαίνω το τσιγάρο. 
Στον δρόμο ύστερα, νύχτα, χωρίς δραχμή στην τσέπη, 
ντρέπομαι να τους ξυπνήσω. 
Με λένε Γιώργο, είμαι έντεκα χρονώ
δεν ξέρω ακόμα τι  με περιμένει
τα όνειρα μου φτάνουν μέχρι το γήπεδο Καραϊσκάκη
και το Λεμπέτι, το έχω μόνο ακουστά. 

Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τη συλλογή Για το Άλφα της στέρησης, 2019

Άτιτλο (Ήθελα να 'μαι ένα γράμμα ...)

Ήθελα να 'μαι ένα γράμμα της αλφαβήτου
να με μαθαίνεις στην Α' Δημοτικού και να χαίρεσαι. 

Γιώργος Λ. Οικονόμου 
από τη συλλογή Για το Άλφα της στέρησης, 2019