είχες πάει για να ανέβεις
τη σαθρή κλίμακα
των εβδομήντα δύο σκαλοπατιών
είχες σταματήσει στο δεύτερο
σκαλί του φθινοπώρου
ήθελες κάπως να ανασάνεις
είχες συνεχίσει την επίβουλη άνοδο
έτρεμες από κούραση και φόβο
να μη σπάσουν τα σκαλιά
και θα βρισκόσουνα
σε απύθμενο βάραθρο
έλεγες βέβαια πως
από ψηλά ήθελε αν δεις
μια άγνωστη γαλάζια φωτεινότητα
έτριζαν τα σκαλιά μα σε κρατούσαν
σαν έφτασες στο κεφαλόσκαλο
είχε αγέρηδες ψυχρούς ομίχλη
ήταν η όραση θολή και πτωχευμένη
δεν είχες αγναντέψει θάλασσα
λαχτάρα πεθυμιάς μεγάλης
χέρια γάντζοι στο κεφαλόσκαλο
κρατιέσαι φοβισμένος μη κυλίσεις
ξυπνάς με κόπο ξεδιακρίνεις
μαύρη σκοτεινιά
όνειρο ή εφιάλτης άγνωστο.
Κοσμάς Ηλιάδης
από τη συλλογή Ουτοπία για τους νεκρούς, 2020
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου