Άρρητα του φωτός

Χθες ονειρεύτηκα τον ποιητή/ δεν έβλεπε/ μόνο μιλούσε/ τον κοίταξα/ -τυφλός κι ανέστιος-/ δεν είδε πως ικετεύα/ κάτι απ' τη μικρή του στέγη/ τρίτη νυχτερινή η ώρα/ κι αργούσε πολυ να ξημερώσει/ καπνός να γίνει/ να χαθεί/ άλλο μη με κολάζει/ η αμαρτία του/ Διώνη Δημητριάδου από τη συλλογή Παλίμψηστη του Λύκου μου μορφή, 2021

Του Λύκου πέρασμα πρώτο

Σούρουπο ήταν όταν μπήκε ο λύκος στην πόλη./ Λίγο φοβισμένος σιγοπατούσε κι όλο κοίταζε/ γύρω του. Ανθρώπων καταλύματα είναι αυτά,/ σκεφτόταν. Τα γκρίζα μάτια του δεν είχαν/ ξαναδεί τίποτα πιο άγριο./ Εδώ λοιπόν είναι ο τόπος/ είπε σχεδόν ψιθυριστά/ να μην ακούσει ούτε ο ίδιος τη φωνή του./ Διώνη Δημητριάδου από τη συλλογή Παλίμψηστη του Λύκου μου μορφή, 2021

ΦΥΤΟΛΟΓΙΟ

 

Το φετινό καλοκαίρι

Αποξηραμένο άνθος

Αγνώριστο σε λίγο

Συμπιεσμένο στις τελευταίες σελίδες

Σ' ένα βαρύ βιβλίο 

θα ταξινομηθεί.

Τα αγκαθωτά και κοφτερά του φύλλα

Τώρα ακίνδυνα.

Άνθη, ταξιανθίες, βλαστοί και ρίζες

Ένα αποτύπωμα μονάχα -

Το σκούρο μαβί περίγραμμα της μνήμης

                                                       (Νοέμβριος2020)

Αρχοντούλα Διαβάτη

από το βιβλίο της Αίθριος και σήμερα! 2021

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Ξυπνώ μέσα στη νύχτα καταϊδρωμένη. 

Η γνώση και η επίγνωση, καταδότες, 

                                        με δείχνουν με το δάχτυλο.

Ψιχαλίζει. Να ξανακοιμηθώ,γρήγορα 

                                         να καταπιώ την γεύση αυτή

                                          της δυστυχίας.

Ας αρχίσουν ύστερα οι γνωστοί θόρυβοι

                                         ας κατρακυλήσει η μέρα

πάνω απ' τις αγκαθωτές σκέψεις και τα εφιαλτικά όνειρα.

(Φτύσε την ψυχή σου σαν κουκούτσι

κι έλα ύστερα να σου πω μια ιστορία).

 

Ζήσε δημιουργικά, αγάπα από απόσταση.

 Όνειρο ήταν και ξύπνησα.

Ξεφλούδισα την καινούρια μέρα

σαν αυγό μελάτο

που ετοιμάζομαι να φάω χωρίς όρεξη. 

Γυμναστική, φασίνα και μαγείρεμα εναλλάξ.

Περίπατος σαν χάπι, βιντεοκλήσεις κι άγιος ο Θεός.

Αυτή είναι η μέρα σου και καληνύχτα.

                                                            (28 Απριλίου 2020)

Αρχοντούλα Διαβάτη

από το βιβλίο της Αίθριος και σήμερα! 2021

ΚΑΡΑΒΑΝΙ

 

Σαν κυνηγόσκυλο η νέα μέρα

Έρχεται τρέχοντας να μου προσφέρει στη μουσούδα της

Το βραδινό κυνήγι,

λέξεις, προτάσεις, θέματα

που έκλεψε από τις πυκνές συστάδες του ύπνου.

Ανιχνευτής φερέγγυος μα τόσα πάρωρα 

για τη νεότητα πάλι και πάλι για να μιλήσω

το καραβάνι της ιχνηλατώντας

ανίκητη καθώς περνά

ξέφτια από έρωτες και λάθη, 

με ήχους, άλογα,

ελπίδες, φόβους και χαμόγελα

 

Και τι να πω.

Κανένα ποίημα πάλι, 

της παρακμής.

                              (14 Ιανουαρίου 2020)

 

από το βιβλίο της Αρχοντούλας Διαβάτη

Αίθριος και σήμερα! 2021

ΑΤΙΤΛΟ Β

 

Τα φωτεινά μεσημέρια

με τα τζιτζίκια και τον ήλιο

μόνα τους 

στο Αναγνωστικό της Πρώτης Δημοτικού

ανασαίνουν 

κρυμμένα. 

Η κυρία Βασιλική

γελάει πλατιά 

ρίχνοντας πίσω το κεφάλι,

κι ο Φυλακτίδης

που έψαχναν τα κοριτσίστικα βλέμματα, 

έχει πεθάνει

από έμφραγμα

πάει καιρός.

Όταν ανεβοκατεβαίνεις τώρα

την ξύλινη σκάλα

τρέχοντας στο διάλειμμα

Η αυλή είναι άδεια.

από το βιβλίο της Αρχοντούλας Διαβάτη

Αίθριος και σήμερα! 2021

Ακροβασία

 

Ασύμβατος έρωτας

Πόσο ασυγκράτητος

σαν λαχταράει να βιωθεί

Πόσο λιπόψυχος

σαν πολεμάει να επιβιώσει

Προσοχή !

Ελκυστική επένδυση

Εξίσου επισφαλής

Τζένη Φουντέα-Σκλαβούνου

από τη συλλογή Ζωγραφική όπως Ποίηση, 2020

13 ποιήματα πάνω σε πίνακες του Κώστα Καμπουρόπουλου

Ο μελλοθάνατος

 

Ό,τι φοβάμαι πιο πολύ

δεν ενδημεί στην απροσδιοριστία

του μέλλοντος

στις ατραπούς του παρελθόντος

ενεδρεύει 

Σε αυτά που συντελέστηκαν

χωρίς να βιωθούν 

χωρίς να αξιωθούν

είτε να εκτίσουν εύλογη ποινή

στα έγκατα της νύχτας

είτε να λάβουν χάρη απρόσμενη 

λίγο πριν ξημερώσει

Τζένη Φουντέα-Σκλαβούνου

από τη συλλογή Ζωγραφική όπως Ποίηση, 2020

13 ποιήματα πάνω σε πίνακες του Κώστα Καμπουρόπουλου

Ασώματος έρωτας

 

Αποζητώντας 

έναν ασώματο έρωτα

παγιδεύτηκα

σε βρόμικα σεντόνια και πνιχτές ανάσες

σε χέρια ιδρωμένα και τραχιά

σε σκοτεινά δωμάτια διπλοκλειδωμένα

-Απαγορεύεται η είσοδος στους πάντες-

σε πλαστικά λουλούδια ανάκατα

με ξέφτια μαξιλάρια

Αποζητώντας 

έναν ασώματο έρωτα

βυθίστηκα 

μέσα σε στόματα ανυπόμονα, βουλιμικά

που καταβρόχθιζαν κάθε φορά κι ένα κομμάτι

απ' το κορμί μου

κι έφτυναν ό,τι απέμενε

σε κάδο απορριμμάτων

πριν υποκύψουν βιαστικά στον νόμο της επιστροφής

Μέχρι που έμεινα ένα κεφάλι μόνο

ένα κεφάλι ασώματο

μες στη βροχή

να λιώσει η ντροπή, να γίνει λάσπη

κι οι στάλες της, κοφτές σαν μαχαιριές

να χαρακώσουνε βαθιά το μέτωπο

Τζένη Φουντέα-Σκλαβούνου

από τη συλλογή Ζωγραφική όπως Ποίηση, 2020

13 ποιήματα πάνω σε πίνακες του Κώστα Καμπουρόπουλου

Χρονόμετρο

Καλπάζει ασυγκράτητος

ο βιολογικός μου χρόνος

δύο πελώρια φτερά 

σε κάθε πόδι

Πεισματικά αντιστέκεται

ο βιωμένος χρόνος

καθηλωμένος οκλαδόν

μες στις βαθιές του ρίζες

Αλλοπρόσαλλο παιχνίδι

Ενίοτε

κόβει το νήμα ο ηττημένος

Τζένη Φουντέα-Σκλαβούνου

από τη συλλογή Ζωγραφικά όπως Ποίηση, 2020

13 ποιήματα πάνω σε πίνακες του Κώστα Καμπουρόπουλου

Αγάπησα τον ποιητή

 

                                                 Robert Frost

Αγάπησα τον ποιητή που έγειρε στην πέτρα

κατάκοπος  να ονειρευτεί

Αγάπησα τον ποιητή που χόρεψε στη βροχή

ανυπόδητος

Αυτόν που γεμίζει νερό τις παλάμες

για να δροσίσει μάτια πυρετικά

και να ποτίσει τα πετεινά τ ΄ουρανού

Που μετράει τ΄άστρα τις νύχτες

και το πρωί στριμώχνεται  στο λεωφορείο

του μόχθου με τους εργάτες

Μα η ψυχή του λεύτερη πετά πάνω

από τη θάλασσα της ματαιότητας

Εκεί που τα πουλιά σμίγουν στον αέρα

με φωνούλες χαράς

Ώσπου να σβήσει ολότελα ο πόνος

και ο χρόνος να ξεχαστεί

 

Πόπη Παντελάκη

αδημοσίευτο

Τα παιδιά

Μικρά αστέρια

που κύλησαν απ' τον ουρανό

Ασημένια δάκρυα στην παλάμη μας

Τα παιδιά

Έχουν μια μόνιμη απορία στο βλέμμα

Επιχειρούν μ' αδέξιες κινήσεις

να σταθούν στον παράλογο κόσμο

Έχουν ανάγκη από ζεστή αγκαλιά

και απ' Αγάπη

Είναι κλαδιά του κορμιού μας

Θα μεγαλώσουν

Θα σκεπάσουν τη Γη

Είναι το αίμα

που θα ζωντανέψει

τον μελλοθάνατο κόσμο

Πόπη Παντελάκη

από τη συλλογή Παραδείσια πουλιά

στο καπέλο μου, 2016