Αισθησιασμός

Πρώτη του Σεπτέμβρη ήρθε ξανά
στην πόλη για μαθήματα 
μουσικής ιδιωτικά και λάγνα

εξερευνώντας νότες και καμπύλες
σολ ρε φα κι άλλες στην τύχη
εντελώς άσκοπα ριγμένες στο χαρτί

κι έπρεπε έτσι νόημα να βγάλει
απ' αυτές μονάχη της ντυμένη τη
μεταξωτή της νυχτικιά άλλες

φορές εντελώς γυμνή κι άσπιλη
σαν νότα άπαιχτη που αιωρείται 
στο μπαλκόνι ν' αεριστεί

τα χείλη μουρμούριζαν ήχους
σολ ρε φα που πετούσαν στην άλλη
μεριά του δρόμου και τους γράπωνα

κρυφά για να νιώσω τα χείλη της
πάνω στα δικά μου κι εντελώς τυχαία
να δοκιμάσω το νέκταρ της γλώσσας της


Μανώλης Αλυγιζάκης
από τη συλλογή Εαρινή ισημερία, 2011

Υπόσχεση

Άλλο ένα βράδυ πλησιάζει 
με φαντάσματα και σκέψεις

με μοναξιά και δάκρυα
σαν θυμάμαι την υπόσχεσή σου

να μου τηλεφωνήσεις 
και να 'ρθεις να μ' επισκεφτείς

και στέκομαι στο παράθυρο
ελπίζοντας να διακρίνω

το ολόγραμμα του κορμιού σου
στη γωνιά κάτω απ' το φως

κι η αγωνία γεμίζει αίμα
τις κόρες των ματιών μου


Μανώλης Αλυγιζάκης
από τη συλλογή Εαρινή ισημερία, 2011

Μίνι

Φόρεσε την κοντή σου φούστα
υπέροχα βάψε το μάτια
φόρεσε το μικρό σουτιέν σου

εξυψώνει τις καμπύλες του στήθους σου
στα πεινασμένα μάτια των αντρών
βάλε και τη μάσκαρά σου που τονίζει
τις βλεφαρίδες και μην ξεχάσεις

σαν κάθεσαι απέναντι μου
στη γιομάτη από επισκέπτες σάλα
ν' ανοίξεις τις γάμπες σου

για ένα ανεπαίσθητο λεπτό
κι άσε με να θαυμάσω 
την ολόκρυφη γυναικότητά σου 
υπόσχομαι να μη μου διαφύγει

δεν πρέπει τα μάτια μου
να 'ναι πάντα κολλημένα
στις υπέροχες καμπύλες σου


Μανώλης Αλυγιζάκης
από τη συλλογή Εαρινή ισημερία, 2011

Άλγος

Ό,τι δεν κατόρθωσες
παρόλο που τ' ονειρεύτηκες

στην καρδιά σου δημιουργεί ένα κενό
σαν το ολόγραμμα που αφήνει

ο αμφορέας όταν τον βγάλεις απ' τη θέση του
αέρας αναπληρώνει το κενό

σχεδιάζοντας μια νέα μορφή αμφορέα 
καθόλου διαφορετική απ' την πρώτη

μόνο που διάφανη και κυρίως
πονεμένη μέσα στην απουσία της

σαν την καρδιά σου για το όνειρο
που ποτέ δεν έκαμες πραγματικότητα


Μανώλης Αλυγιζάκης
από τη συλλογή Εαρινή ισημερία, 2011

Κρυστάλλινα

Στο νεροχύτη στέκεται και πλένει
κρασιού κρυστάλλινα ποτήρια
και ζώντας κάποια φαντασίωση

που το κορμί της λάγνο είναι για έρωτα
στην πόλη τούτη με τα καλώδια 
του ηλεκτρικού να καθορίζουν

τη ζωή και το θάνατο τη νύχτα
κι η μπλούζα; της μισάνοιχτη
τα δυο της στήθη ολοστρόγγυλα

ποιητικά να τρέμουν από πόθο
αγγίγματος από το νεαρό
του διπλανού διαμερίσματος

που ακόμα δεν γνωρίζω απαλότητα
σαν η γεμάτη αφρούς παλάμη της
αθέλητα εντελώς το δέρμα πλησιάζει

απ' τ' άνοιγμα της μπλούζας που άξαφνα
σαν από δυνατό ρεύμα ηλεκτρισμού ανοίγει
κι αντικρύζει την κοκκινωπή της ρόγα
με μάτια τυφλωμένα από θαυμασμό


Μανόλης Αλυγιζάκης
από τη συλλογή Εαρινή ισημερία, 2011

Η Λέσχη Ανάγνωσης της Ποίησης για τον Αντόνιο Ματσάδο

Μετά τη μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων για τον Γιώργο Θέμελη, τον Ναζίμ Χικμέτ,τη Ζωή Καρέλλη, τον Τ.Σ. Έλιοτ, τον Γ.Θ. Βαφόπουλο, τον Πωλ Ελυάρ, τον Ν.Γ. Πεντζίκη, τον Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, τον Τάκη Βαρβιτσιώτη, τη Σύλβια Πλαθ και τον Κλείτο Κϋρου, η Λέσχη Ανάγνωσης της Ποίησης παρουσιάζει το έργο του Αντόνιο Ματσάδο την Τρίτη, 11,12,18 * στις 8.00 το βράδυ, στη Στέγη της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, Δημοσθένους, 4 (πλάι στην Πλατεία Αριστοτέλους).

Εισηγήτρια η ποιήτρια Σοφία Πόταρη. συντονιστής ο Τόλης Νικηφόρου. Θα προβληθεί η ανάγνωση δύο ποιημάτων του Αντόνιο Ματσάδο (το ένα μελοποιημένο) και θα αναγνωστούν ποιήματά του στα ισπανικά και τα ελληνικά από μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης. Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η εκδήλωση είναι όπως πάντα ανοιχτή σε όλους τους φίλους της ποίησης.

* Η εκδήλωση ήταν προγραμματισμένη για την Παρασκευή, 7.1.18 αλλά αναβλήθηκε για να μην συμπέσει με την μεγάλη ετήσια εκδήλωση του Εντευκτηρίου.

Λιτανεία

Στέκομαι εδώ ταιριάζοντας αταίριαστα κομμάτια
Μες στην απελπισία μου
παίρνω τον δρόμο για τον λόφο
απ' όπου πρωτοαντίκρισα τη λιτανεία
Την βλέπω μπρος μου σαν να ήταν χθες
Κινούσε από μεγάλα βάθη
και προχωρούσε αργά μέσα σε φως θλιμμένο
μια λιτανεία ανθρώπων και ψυχών
Και ξαφνικά 
σαν κάποιος να 'δωσε το σύνθημα
υψώθηκαν φωνές δοξαστικές
σαν έκρηξη χιλίων μουσικών οργάνων
τα χρώματα φωτίστηκαν και δέσαν με τη μουσική
κι η γη φάνηκε ως μέρος του ουρανού
τα πάντα ενώθηκαν και γίναν
κρύσταλλο μουσικό
Για μια στιγμή - μόνο μια στιγμή -
φαντάστηκα πως όλα δέναν μεταξύ τους
πως είχαν κάποιο νόημα
πως θα 'βρισκα το μυστικό τους
Πάνω σ' αυτό πήρε να σκοτεινιάζει
θαμπώσανε τα χρώματα
και κάποιος πήρε να φωνάζει
με μια τρομαχτική φωνή
κλονίστηκε η πορεία
σκόρπισαν οι ψυχές σαν τα πουλιά
κι ο κόσμος έγινε ξανά παράταιρα κομμάτια


Τάσος Φάλκος
από τη συλλογή Η Λιτανεία, 2018, Δίγλωσση έκδοση

Σαν ένα τέλος

Κάποιος μέσα μου ψάχνει
Ανοίγει τα παλιά συρτάρια
κοιτάζει τις ψυχές που ξεχαστήκαν
επάνω στις παλιές φωτογραφίες
Σκαλίζει τα ντουλάπια 
με τα παλιά τα φάρμακα 
που μας συντήρησαν στη μοναξιά
Διαβάζει σχέδια παλιά
φράσεις που δεν ολοκληρώθηκαν
γράμματα που δεν έστειλε ποτέ
χέρια που απλώθηκαν χωρίς ελπίδα
Ανοίγει τα τεφτέρια καταιγίδων
και χρονικά θανατικού και θλίψης
Μετακινεί παιχνίδια που σταμάτησαν 
σε στάση απελπισίας
Κάποιος μέσα μου αγωνιά
Ψάχνει το νόημα των φτερών
και των ψυχών που λύγισαν
Ακούει την αγωνία των καιρών
του πληγωμένου χρόνου
Στέκεται κι αφουγκράζεται
εκείνη την απόκοσμη βοή
που ανεβαίνει από μεγάλα βάθη
και φτάνει ως εμάς σαν μια πανάρχαια κραυγή
σαν ένα τέλος που αντιστέκεται


Τάσος Φάλκος
από τη συλλογή Η Λιτανεία, 2018, Δίγλωσση έκδοση

Το σπίτι

Είναι ένας όγκος σκοτεινός επάνω από το σπίτι. που απειλεί να το σκεπάσει. Θα φύγουν τα πουλιά που κούρνιασαν στη στέγη, θα κιτρινίσουν τα βιβλία και τα παράθυρα θα κρέμονται σάμπως φτερά σπασμένα. Ένα αεράκι θλιβερό θα τριγυρνάει εδώ κι εκεί, ώσπου να μείνουν μόνον οι αράχνες. Μετά σιγή, πολλή σιγή.

Τάσος Φάλκος
από τη συλλογή Η Λιτανεία, 2018, Δίγλωσση έκδοση

Το ποίημα

Ο γέρος ποιητής αναζητούσε κάποιο ποίημα
δικό του από άκρη σ' άκρη
Με σιδερένια κρίση απέκλεισε πολλά
που θαύμαζαν πολλοί και που ο ίδιος εκτιμούσε
Κράτησε μόνο τρία
Μετά έβαλε το μαχαίρι πιο βαθιά
και κράτησε μονάχα ένα !
Αυτό το ποίημα του ανήκε δικαιωματικά
Ήταν απόλυτα δικό του !

Με τον καιρό
ήρθε η γλώσσα και διεκδίκησε τις λέξεις του
Ήρθε ο άνεμος και πήρε μακριά την ευωδιά του
Ήρθε η ξηρασία κι έριξε τα πέταλά του
Ήρθε η καταιγίδα και το παρέσυρε στο χώμα
Έτσι το ποίημα του ξαναγύρισε στη γη


Τάσος Φάλκος
από τη συλλογή Η Λιτανεία, 2018, Δίγλωσση έκδοση

Ο θόλος

Επάνω απ' το κεφάλι μας
στέκεται ο μαύρος θόλος
γυαλιστερός ψυχρός
Άμα τον διαπερνούσες, θα' βγαινες
στον γνήσιο ουρανό
Οι τολμηρότεροι ξεκίνησαν
το μακρινό ταξίδι

Μαύρα μηχανικά πουλιά τους κυνηγήσανε
θύελλες φωτεινές τους συνεπήραν
έλιωσαν τα φτερά τους απ' το φως
Κι εκεί κοντά στον θόλο 
θρήνος κι ορυμαγδός
σπασίματα φτερών
τρίξιμο τιμονιών κι αρμάτων
ξύλα και κόκαλα συνθλίβονταν
ψυχές δεινοπαθούσαν ...

Οι λίγοι που έφτασαν ψηλά
βρήκαν τον θόλο ατσάλινο
αδύνατο να τρυπηθεί με τα δικά μας μέσα
Έπεσαν πάνω του τσακίστηκαν
σαν τα πουλιά που πέφτουνε
σε τζάμι αυτοκινήτου


Τάσος Φάλκος
από τη συλλογή Η Λιτανεία, 2018, Δίγλωσση έκδοση

Το παράθυρο

Η μνήμη είναι κλειστό παράθυρο

Τυφλά πουλιά πετιούνται μες στο δώμα
Χτυπάνε στα τοιχώματα και πέφτουν
 Πώς να σταθείς ακέριος μες στη μνήμη; 


Τάσος Φάλκος
από τη συλλογή Η Λιτανεία, 2018, Δίγλωσση έκδοση