Η νίκη των ονείρων

............................................................................... We have nothing to lose, nothing to gain/ nothing we desired anymore-/ except to make our livew into a work of art. .............................................Lana del Rey ............................................................................... Όταν σε σκέφτομαι,/ μετρώ τον χρόνο δίχως θάνατο./ Άριες της Μαρίας/ στέκουνε τώρα στη ζωή μου/ τόσο ανώδυνα/ κι εσύ υπόσχεσαι/ πως έιχα θέση στο όνειρο./ Αν μεταλαβω το σώμα σου,/ θα σε αρκέσει το αίμα μου;/ Αν μεταλάβω το αίμα σου/ θα σε αρκέσει το σώμα μου;/ Σαν όνειρο πρωτόπλαστων/ στο Άγιο Δισκοπότηρο της Αγάπής/ επίτέλους/ συναντηθήκαμε./ .......................................................................... Αντρέας Τιμοθέου από τη συλλογή Το δείπνο του σώματος, 2021

Έγινα η μοίρα της λάμψης μου

Στη Μαρία Κάλλας ........................................................................... Ήρθες από παλιά φωτογραφφία,/ άπλωσες το σώμα/ πάνω στα ΄επιπλά μου./ Μεγάλωσαν αμέσως τα μαλλιά,/ το βλέμμα σύστηνε αρχαία Ελλάδα/ και η σιωπή, εύθραυστες λέξεις του Μπελίνι. «Είμαι κουρασμενη», είπες, χωρίς να σε ρωτήσω./ Το όνειρο δεν χωρούσε φως, ούτε και ψέμα./ Κουρασμένη αλλά αγέρωχη/ σκέφτηκα, μα δεν είπα/ και τότε χάθηκες./ Όπου κι αν έφτανες, θα έφτανες αγέρωχη./ Όπου κι αν έφτανες, θα έφτανες πάντα κουρασμένη./ Μονάχα να προλάβαινα,/ αν αξίζει ο έρωτας να μάθω./ ....................................................................... Αντρέας Τιμοθέου/ από τη συλλογή Το δείπνο του σώματος/

Οδηγίες διακόσμησης

Όταν μάζευα αντικείμενα/ δεν γνώριζα πως μάζευα εμένα./ Εδώ θα μπούνε οι χαρές/ πιο κάτω οι μαυρόασπρες γυναίκες/ μες στις σκιές του σαλονιού/ οι έρωτες/ μες στη βιτρίνα με τα γυαλικά/ τα χέρια Της./ Στην κουζίνα η παιδικότητα/ και στο γραφείο/ η μνήμη και η πίστη μου./ Ο ξενώνας το είχε η τύχη του/ να 'ναι μια δεύτερη ευκαιρία/ για όλα όσα μετάνιωσα./ Μέσα στην κάμαρα/ μαζεύω αρχαιότητες/ με προσοχή τους δείχνω φως/ καιγίνονται κτερίσματα της σάρκας μου./ Δεν αντιστέκομαι στο σώμα σου/ μα προνοώ να ταριχεύσω/ το τόσο που σ' αγάπησα.//............................................ Αντρέας Τιμοθέου// από τη συλλογή Το δείπνο του σώματος, 2021

Εξορίας εγκώμιον

Έψαχνα να βρω την Εδέμ/ Πλανόδιος/ Ίσως η εξορία/ μου τη συστήσει.//.............................................. ........ Α<τρέας Τιμοθέου// από τη συλλογή Το δείπνο του σώματος, 2021

ΧΑΪΚΟΥ ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΆΣ

Ανθοστολισμός/ είναι τα δυο σου χέρια/ ολόγυρά μου.// Δημήτρης Γ.Παπαστεργίου/ από τη συλλογή Της μιας ανασας ποιήματα, 2021

ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ

Μες στη φωτιά σου/ η πνοή του έρωτα/ με λιγοστεύει.// Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου από τη συλλογή Της μιας ανάσας ποιήματα, 2021

ΡΙΓΟΣ

Είμαστε όλοι/ φουρφούρια στις ανάσες/ του μαστρο-Χάρου.// Δημήτρης Γ. Πππαστεργίου/ από τη συλλογή Της μιας ανάσας ποιήματα, 2021

ΕΞΕΛΙΞΗ

Έφτασες εδώ/ χάρη σε ένα όπλο,/ σαρκοβόρο νου.// Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου/ από τη συλλογή Της μιας ανάσας ποιήματα, 2021

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Καμβάς λιβάδι./ Μιας πεταλούδας στάση,/ πινελιά δροσιάς.// Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου/ από τη συλλογή Της μιας ανάσας ποιήματα, 2021

Υστερόγραφο

Σου γράφω από το μακρινό μέλλον/ έχουν περάσει δύο χρόνια/ και πλέον έπαψα να επιστρέφω/ σε μέρη που δεν άνηκα./ Διέγραψα τις τελευταίες μνήμνες μου/-/ δεν κρατάω φωτογραφίες γιατί αρκούν οι μουσικές/ λαο όλοι αυτοί οι στίχοι στο συρτάρι μου-// κάποτε είπα θα πετάξω εκείνα που δεν μου έμοιαζαν, κάποτε είπα θ' αρνηθώ ό,τι δεν είναι δικό μου// Τώρα ξυπνάω στο κέντρο της πόλης/ από τους ήχους των βημάτων στο πλακόστρωτο,/ από τα ξύλινα παντζούρια που ανοίγουν,/ απ' το φιλί του στον δεξιό τον ώμο μου./ μοιάζω περισσότερο με Ιούλη, λπετά φορέματα επιλέγω να φοράω/ και αρώματα που δεν θυμίζουνε στιγμές-// τις Κυριακές συχνά προσεύχομαι/ ότι αυτό το ποίημα καλά κι εσένα βρίσκει!// Δέσποινα Ντάση/ από τη συλλογή Μνήμες μικρού μήκους,2020

Ζω για το θαύμα που θα 'ρθει ...

Μου εύπες να γράφω,/ αργά και σταθερώ να ξύνω το σκοτάδι μου,/ αργά και σταθερά να καταδύομαι,/ τη νοσο των δυτών μην αποκτήσω-/ και τότε ήξερα,καθήκον μου ήταν να ράβω άστρα στις μνήμες μου τις διάτρητες, να σταματήσει αυτός ο αέρας να εισχωρεί από παντού, σε κάθε αναδρομή να με αρρωσταίνει. Δέσποινα Ντάση από τη συλλογή Μνήμες μικρού μήκους, 2020

Χωρίς αναπνοή

Μέσα στα ποιήματά μου βαλσαμωμένα πουλιά/ποιήματα/άνθρωποι/ ταξίδια που ονειρεύτηκα/εσύ που δεν υπήρξες/ ο αριθμός 16 έξω απ΄το σπίτι της Κυψέλης/ στον τρίτο όφορο η φωνή σου που ξεχνάω/ η μυρωδιά του χώματος στα χέρια σου/ το σφύριρμα του στο μπαλκόνι/ η φυσαρμόνικα που χάλασε// Γράφω/ γράφω χωρίς κόμμα/άνω τελεία/αναπονοή// αυτό το ποίημα έχει άρωμα γεράνι/όχι γιασεμί/ άγριο νυστολούλουδο απ' τις αυλές του Βόλου/ τότε που ήμουν δώδεκα ετών και αγαπούσα ένα αγόρι/ που έξι χρόνια αργότερα πεθαίνει.// δεν είμαι εγώ σκληρή/ η ζωή είναι// μα συνεχίζω/ να περπατώ ξυπόλητη/ να βλέπω όνειρα που βγαίνουν/ να σε αισθάνομαι κοντά μου σαν να είσαι/ να ερωτεύομαι κάθε φορά πιο δυνατό// -γιατί είναι ο έρωτας, αγάπη μου, αντίδοτο θανάτου// Δέσποινα Ντάση από τη συλλογή Μνήμες μικρού μήκους, 2020