Α.Ν. (Στην μνήμη του πατέρα μου)

Στο στήθος της μέσα τραγουδάει ένα λησμονημένο αηδόνι που ψάχνει μέσα μου δέντρο ψηλό να χτίσει μια φωλιά. 

Πατέρα άσε μου μόνο ένα καθαρό χαρτί κι ένα μολυβάκι και δεν θα αφήσω καμία ερημιά να σε σκεπάσει πριν φαγωθεί η μύτη του δάσος θα τηνε κάνω και με τα βαθιά νερά του γέλιου σου παντού θα το στολίσω. 

Στο στήθος της μέσα μία φωτιά εναγωνίως με γυρεύει, να γίνει ανάμνηση μου παντοτινή σαν με ξεχάσει. 

Πατέρα άσε μου μόνο το πουκάμισο σου να ντύνω τις Δευτέρες μου όταν κρυώνουν κεντίδια να κάνω πάνω στην πορφύρα του που καίει της μοναξιάς τα άστρα όταν επίθεση μου κάνουν. 

Στο στήθος της μέσα χίλια φλουριά χρυσά απλωμένα του θέρους τα γενναία μου όνειρα το Πορθμείο να διαβούν. 

Πατέρα άσε μου μόνο τον παλιό, καλλιγραφικό σουγιά σου στα κρύα παγκάκια των γκρίζων πάρκων να χαράξω την Αγάπη να δω του απ' τις φλέβες του χειμώνα το αίμα να σταλάζει σ' άσπρες σελίδες που ποθούν στο σώμα τους τ' Ωραίο Ποίημα.  

 

Στέργιος Ντέρτσας 

από τη συλλογή Μικρός αλχημιστής, 2019