Το φιλί

 

Βρεθήκαμε ανάμεσα σε δύο ισημερίες.

Σταθήκαμε βουβοί.

Υποκριθήκαμε πως ήμασταν

ο καθένας μια άυλη στήλη

συγκεντρώσαμε ύστερα

τα σκόρπια σώματά μας

κομμάτι κομμάτι

αργά, να μη μας πάρει χαμπάρι

της πύλης το τσακάλι που αλυχτάει.

 

Τα σμιλέψαμε

με της ηδονής τη γλυπτική

κι ανακαλέσαμε την πρώτη μας ζωή.

Κάτω απ' του ήλιου το σκαλοπάτι

το κέντρο μας ψάξαμε

με δάχτυλα αναστημένα

και σπείραμε γύρω μας

στη λιγοστή και στέρφα γη

σπόρους γερούς

που θα γεννούσαν κέδρους

αήττητους στους κεραυνούς.

 

Με φως στα χείλη δώσαμε

το φιλί που δεν αμφιβάλλει.

 

Σοφία Περδίκη

από τη συλλογή Το αιώνιο αίνιγμα, 2020