Δυο μάτια

 

Έχω ένα μάτι θολό

που κοιτάζει τον κόσμο

σα να 'ταν μέσα σε σάκο αμνιακό

κόκκινο ζεστό κι αόριστο.

Μ' αυτό ζωγραφίζω

το ηφαιστειακό μου τοπίο

καθώς αντιλαμβάνομαι

πλήρως

την εσωτερική του λάβα

τα λευκοπόρφυρά του όνειρα

τα άλλα σύμπαντα

των άρκτων τα κρυφά μηνύματα.

 

Το άλλο μάτι

-το περισκοπικό-

το στερεώνω κάθε πρωί

όταν βγαίνει το κεφάλι

από του ύπνου το υποβρύχιο

και παρατηρώ

της ζωής τον γοητευτικό μηχανισμό

τα σκηνοθετικά εφέ των αστεριών

όλες τις προσπάθειες των εντυπωσιασμών

τη φρενίτιδα των μελών της ορχήστρας

των πρωινών θορύβων

τα νυχτερινά μαλλιά που μπλέκονται

κυματιστά

προσδίδοντας στον ορίζοντα

μοιραία σκοπιά•

τον άγνωστο Εαυτό

να σκύβει

βαριανασαίνοντας

μέσα μου

σε ανύποπτο χρόνο

και να με κοιτά.

 

Σοφία Περδίκη

από τη συλλογή Το αιώνιο αίνιγμα, 2020