Αντίκλεια μ'

 

«Μπήκαν κι εκείνοι δίχως άργητα και στα ζυγά καθίσαν.

Σπρωγμένο απ’ τα κουπιά μας το άρμενο, μετά από πρίμο αγέρι

καλοδεχούμενο, κατέβαινε του Ωκεανού το ρέμα.»

Όμηρος, Οδύσσεια, λ, 638-640

 

 

μ΄

 

Σα θεία λάμψη η αλήθεια

ήρθε επιτέλους

και φώτισε την ψυχή μου!

Οι κραυγές έγιναν ήχοι σιωπής

ψίθυροι αγάπης,

γαλήνης και ευτυχίας!

 

Κι έτσι,

όπως εσύ ο Οδυσσέας,

ο ένδοξος γιος μου,

μετά το πολύπονο ταξίδι σου

αναζητώντας τον εσώτερο εαυτό σου

θα καταφέρεις να φτάσεις στην πατρίδα σου,

τη δική σου Ιθάκη,

έτσι όλοι μας,

πλάνητες

στα πελάγη του ανέγνωρου

και του επίπονου της ζωής,

θα ανακαλύψουμε επιτέλους

την αγάπη και την ειρήνη!

 

Μετά την κατάβαση στον σκοτεινό τον Άδη

- στα κρυφά δώματα του εαυτού μας -

θα είμαστε έτοιμοι πια

να φτάσουμε στο φως της δικής μας Ιθάκης:

στη λύτρωση της ψυχής μας...

 

Για σένα, γιε μου λατρευτέ

μονάκριβέ μου Οδυσσέα

ύμνο και συνάμα προσευχή

στον Ουρανό θα πέμψω,

δοξασμένε βασιλιά της Ιθάκης

κλέος των ποιητών

 

              σπλάχνο από τα σπλάχνα μου!!!      

 

Τζούλια Πουλημενάκου

από τον ποιητικό μονόλογο Αντίκλεια, 2020

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι στίχοι στην κορυφή τής κάθε ενότητας είναι σε έμμετρη μετάφραση της «Οδύσσειας» του Ομήρου από τους Ν.Καζαντζάκη και Ι.Κακριδή, Βιβλιοπωλείο της «Εστίας», Αθήνα 1986