Άνθρωποι

 

Σ’ εκείνο τον κύκλο

που καθίσαμε σταυροπόδι

ήταν ένα ξέφωτο ποίησης.

Μεταγγίσαμε τον αετό

που ξεψυχούσε μπροστά μας

με την αντοχή των λέξεων της φωτιάς.

Μεταλάβαμε ευλαβικά μαζί του

την αγωνία του θανάτου.

Προσπάθησε να κρατήσει

τον μυστικό ρυθμό του σύμπαντος

μα δεν τα κατάφερε.

Στο αναπάντητο βλέμμα του

έδωσε η λύτρωση το κρυμμένο νόημα.

 

Εμείς

συνεχίσαμε να γράφουμε ποιήματα

για τη μεγαλοσύνη της αγάπης

το μοίρασμα του άρτου

και τη διάσωση μιας αχτίδας φωτός

από μεγάλους

ασήμαντους ανθρώπους. 

 

Μαίρη Θεοδοσίου-Νικολάου

από τη συλλογή Μπορεί και να ήθελε ν' αγγίξει τη θάλασσα, 2020