Απόδραση

 

Μέσα σε τούτο το λαγούμι που ζω

γαντζωμένη στο βήμα του χρόνου

υπάρχει ένα άλογο με φτερά.

Ασφυκτιά όλη μέρα

με ένα όνειρο ακέφαλο αναβάτη

και με τρομάζει.

Το σούρουπο πετάγεται

από την τρύπα αυτή

και καλπάζει ελεύθερο στους ουρανούς.

Ακούγονται ως τα πέρατα

οι αστραπές-κραυγές του

και όταν το ρωτούν

πού είναι το κεφάλι του αναβάτη

ανεμίζει την άσπρη χαίτη

κι απαντά πως

σκέψη δε χρειάζεται

ν’ αφήσεις το λαγούμι.

 

Από τότε

κρεμασμένη στον λαιμό του

άφοβα πια ταξιδεύω. 

 

Μαίρη Θεοδοσίου-Νικολάου

από τη συλλογή Μπορεί και να ήθελε ν' αγγίξει τη θάλασσα, 2020