Απουσία

 

Η απουσία

μεγάλο πράγμα.

Θεριεύειλεπτό το λεπτό

γιγαντώνεται

διαστέλλεται σαν σύμπαν

τρώει τον εαυτό της

εμάς

και ό,τι βρίσκεται γύρω.

 

Μαζί με τη σιωπή

απλώνονται μέσα μας

σκορπίζουν σε κάθε γωνιά.

Σαν ερπετά

κουλουριάζονται στην ψυχή

και σαν μπαλόνια

φουσκώνουν

πρήζονται

ώσπου, τελικά, εκρήγνυνται

εκσφενδονίζοντας

τα κομμάτια μας σε τροχιά

γύρω από απομακρυσμένους πλανήτες

τιμωρημένους σε εξορία

από αστέρια αγάπες

που χάθηκαν πέφτοντας.

 

 Μαίρη Θεοδοσίου-Νικολάου

από τη συλλογή Μπορεί και να ήθελε ν' αγγίξει τη θάλασσα, 2020