αν υπάρχεις σε άλλο χρώμα

μάνα μην έρχεσαι με μαύρο φόρεμα

στο μισοσκόταδο ντύνεσαι πένθος και αγιότητα

με  εξομολογεί συνέχεια η ματιά σου

με ξεγελά

χάδι μοιάζει που δεν με αγγίζει

γεμίζουν τα μαλλιά μου νεκρά πουλιά

χαλάνε τις φωλιές τους όλες οι ώρες

που ψάχνουν  λέξεις ζεστές για να γυρίσουν

 

έλα ξανά με  κόκκινη  ματιά

να ξέρω πόσο κρατάς ακόμα τον θυμό σου

για αμαρτίες που με περιμένουν

έλα με πορφυρό  σουγιά

να κόψουμε στα δυο την απομάκρυνση

να πούμε ύστερα  πως έσταξε αγάπη

 

εσύ επιμένεις σ΄ όλες του μαύρου αποχρώσεις

στο πένθος που  σκαρφαλώνει σαν αράχνη τα σεντόνια

καταβροχθίζοντας στο πέρασμά του

όλες τις μνήμες που δεν θα γίνουν αναμνήσεις

 

μένω απόκοσμη σε ύπνο που δεν με παίρνει

ζωή μισόκλειστη

αφουγκράζεται την άλλη μισή που δεν γνωρίζει

 

 Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου

από τη συλλογή Rem, 2019