επίγνωση

 

Ποτέ σου δεν το πίστεψες. Έλεγες: «Έχουν γνώσιν οι αναξιοπαθούντες». Γι’ αυτό και δεν μετέλαβες των αχράντων του μυστηρίων. Δεν είναι ο έρωτας ψωμί για όλους, είπες. Δεν τον μοιράζουν στα συσσίτια λιμοκτονούντων, σε μερίδες ισοβαρείς για τους απελπισμένους. Πολλοί μένουν στο τέλος νηστικοί. Κι άλλοι με ψίχουλα, ακόμα πιο πεινασμένοι απ’ τους νηστικούς, γιατί αυτοί πρόλαβαν να καταλάβουν με το ελάχιστο της γεύσεως το μέγιστο του ακόρεστου θηρίου που ούρλιαζε μονίμως μέσα τους. Δεν είναι ο έρωτας εκ φύσεως αμοιβαιότητα. Εκ φύσεως ίσως αβεβαιότητα. Ακόμα κι αυτοί που αντάλλαξαν έστω ένα πολλά υποσχόμενο βλέμμα, έναν χαιρετισμό πιο ζεστό, πιο εγκάρδιο από την τυπική γνωριμία δύο περαστικών, ένα φιλί που ακουμπούσε μάγουλο και πυρπολούσε χείλη, ακόμα κι αυτοί οι δυο οικείοι άγνωστοι κρατιούνται το βράδυ από ένα σπαθί κι ανάλογα κόβουνε δρόμο ή ανοίγουνε πληγές.

 

Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου

από τη συλλογή Η αφηρημένη τέχνη του έψιλον, 2020