Πόσοι

 

 

                                          “Kαι τι'μαι; Χόρτο ριζωμένο σ' ένα σβώλο”

                                                                                     Κωστής Παλαμάς

 

                                         

Πόσοι στο μάκρος του καιρού λες πως ορκίζονταν

πως ήτανε “δική τους” τούτη η γη, “ολόδική τους”

στρωμένη ως πέρα με μηλιές ψηλές και λιόδεντρα

περήφανα πλατάνια και μ' αμπέλια.

 

Εδώ σπιτάκια στη σειρά, ζωές που ανάσαιναν

όμως κανείς πια δε θυμάται μήτε ξέρει

πώς σβήστηκαν τα βήματα στον δρόμο τους

πώς χάθηκαν τ' αχνάρια τους στο χώμα                             

σαν να μην πέρασαν ποτέ ή μες στον άνεμο

άχυρα φύγανε μικρά κι έχουν σκορπίσει.

 

Αχ, είναι η γη παντοτινά βουβή κι αθόρυβη

για πάντα εδώ, για πάντα εδώ, για πάντα ξένη

κι ας την αγάπησαν σαν μάνα τους κι ας πόνεσαν

κι ας την ποτίσανε με ίδρωτα και αίμα.

 

Δημήτρης; Παπακωνσταντίνου

από τη συλλογή Μνήμες της ρίζας, 2020