Δυο μέτρα γης

Το φως μιας αστραπής/ η διάρκεια της ζωής/ και τρέχουν οι αιώνες// .............................................................................. Κι εσύ ισόβια αφελής,/ αναρωτιέσαι τι ζητούν οι μαριονέτες/ που με πολέμους απειλούν,/ σπορές θανάτου, πόνου, συμφοράς,/ που αλωνίζουν στεριές και θάλασσες,/ σπέρνουν μίσος κι απώλειες,/ μπουκώνουν με στείρες υποσχέσεις/ φανατισμένους και ηλίθιους υποτελείς// ................................................................................ Ηγετίσκοι αλλόφρονες,/ έρμαια παραλογισμού,/ μιλούν για μοιρασιές του τίποτα/ στον κόσμο των θνητών// ................................................................................ Ξεχνούν πως τους αναλογούν/ -όπως σε όλους μας-/ δυο μέτρα γης για να ταφούν// ................................................................................ Γιώργος Δουατζής// από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021