Τεφτέρια

Έγραφα παιδιόθεν σε κάτι χοντρά τετράδια/ σαν τα τεφτέρια των παλιών μπακάληδων,/ εκεί που έγραφαν τα χρέη πελατών/ πριν τους σκοτώσουνε τα σούπερ μάρκετ// ................................................................................ Γέμιζα τα τετράδια/ με βερεσέδια ενοχών, πόνους απωλειών,/ έρωτες, όνειρα, μπόλικη τρυφεράδα,/ με τον παράδοξο, ως έλεγαν, τρόπο/ που έβλεπα πράγματα και ανθρώπους// ................................................................................ Βρέθηκαν σε κάτι κάδους ανακύκλωσης/ εκείνα τα -ισοβίως- εφηβικά τεφτέρια μου/ Δεν έμαθα ποτέ/ αν έγιναν αφίσες πολυεθνικών/ ή και πολιτικών κομμάτων,/ χαρτοπετσέτες λαίμαργων,/ περιτύλιγμα δώρων ευγενικών,/ ερωτική επιστολή παρθένας/ που καίει ο πόθος το κορμί της/ ή έγγραφο διαταγής: Ανοίξατε πυρ/ Μα, σ' όλα αχνοφαινόταν η γραφή:/ Σαν μεγαλώσω θα γράψω ποιήματα αληθινά// ................................................................................ Δεν ξέρω ακόμα αν μεγάλωσα,/ αλλά η Ποίηση δεν άφησε ποτέ/ να βυθιστεί σε πλήξη ή ανία η ζωή μου./ Επίσης πάντα γνώριζα/ πως ήταν μια λέξη αρκετή/να φύγω σε σύμπαν ακριβό/ με πίστα απογείωσης τα ταπεινά τεφτέρια./ Δεν ξέρω αν τα ποιήματα ήταν αληθινά,/ το βέβαιο είναι πως ήτανε πραγματικά// ................................................................................ Α, τα ταπεινά εφηβικά τετράδια/ πόσο πόνο ανθρώπινο/ λύπες, χαρές και καθυψώσεις φέρουν…// ................................................................................ Γιώργος Δουατζής// από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021