Πέμπτη 12 Αυγούστου 2021

Μνήμη

Ήξερα μια γυναίκα κάποτε. Προτίμησε το λευκό της τρέλας από τη ζεστασιά του κόκκινου. Απαρνήθηκε αίμα και νερό. Άρχισε να φωνάζει δυνατότερα από τους δαίμονές της, μήπως και τους ξορκίσει. Μα το κακό ξέρει το δρόμο να επιστρέφει. Έβαλε καθρέφτες στα μάτια της για να βλέπει το οικείο. Για να σωπάσει το φόβο μέσα της, σώπασε η ίδια. Τότε σώπασα κι εγώ. Δεν ήξερα μια γυναίκα κάποτε. ........................................................................... ........................................................................... Θυμάμαι έναν άντρα/ Να παλαντζάρει/ Από ντροπή σε ενοχή/ Να σκίζει/ Τις λέξεις στη σιωπή// ............................................................................ Θυμάμαι μια γυναίκα/ Να μη μπορεί να ξεστομίσει/ Την λέξη την κακή/ Να στέκει μόνη/ Σε δύσβατη κορφή/ ............................................................................ Θυμάμαι ένα παιδί/ Να κλείνει τ’ αυτιά/ Στην εκκωφαντική σιωπή/ Να παίζει χάρτινο παιχνίδι/ Σε πλαστική εποχή// ............................................................................. Μαρί;α Μπουρμά// από την προς έκδοση συλλογή Πολυφωνία, 2021
στις
Ετικέτες ,

1 σχόλιο:

Poet είπε...

HΜαρία Μπουρμά γεννήθηκε το 1986 και κατοικεί στην Ορεστιάδα Έβρου. Έχει σπουδάσει Βουλγαρική Φιλολογία και Πολιτισμό και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και την Δημιουργική Γραφή. Εργάζεται ως καθηγήτρια βουλγαρικής γλώσσας και συντονίστρια ομάδων γραφής και ανάγνωσης. Ομιλεί τρεις ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Βουλγαρικά, Γαλλικά). Ασχολείται με την μετάφραση βουλγαρικής ποίησης. Είναι υπεύθυνη του τμήματος ποιητικής και μετάφρασης του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης. Ποιήματα και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

12 Αυγούστου 2021 στις 7:45 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)