Αλήθεια

Έμεινα μόνη, σιωπές να τραγουδάω. Με λέξεις να τις ντύνω, μη μεί-νουν γυμνές. Να γεμίσει ο χώρος, ν’ ακουστούν -ξανά- μουσικές. Έ-μεινα εδώ, τα λάθη να μετράω. Να τα κλείσω στο ντουλάπι με τα χθες. Τις στιγμές να ξεγελάω. Κι έτσι τα χθες μου ‘μείναν χθες κι εγώ πονάω. ............................................................................... ............................................................................... Το σήμερα μου δίνεις να πιαστώ/ Για να ξεφύγω απ’ της ζωής μου το κενό/ Δεν το αντέχω δυο εαυτούς/ Στην πλάτη μου να κουβαλώ/ Δεν το υπομένω/ Μα το αύριο περιμένω// ............................................................................... Σκοτώνω τον ένα εαυτό/ Μες σε κουτιά να κλείνω τον θυμό/ Ξορκίζοντας τις σκέψεις/ Δε θα ξορκίσεις το κακό/ Δε θα τ’ αντέξεις/ Σε ποιαν αλήθεια να πιστέψεις// ................................................................................ Μαρία Μπουρμά// από την προς έκδοση συλλογη Πολυφωνία, 2021