Ωμοφαγία εαυτού

Αγρίεψε το ποίημα/ σκλήρυνε η όψη του πολυ΄/ δεν την αντέχει τη γραφή/ πολλές γωνίες κοφτερές/ αίμα θα βτει απ'τα σπλάχνα του/ ζεστός πυρήνας/ πώς να μιλήσει/ με άσπρα λόγια/ σαν ξεχειλιζει μέσα του/ μαύρο το σκοτεινό/ προφητική φωνή/ όλων των εκδιωχθεντων/ από τους παραδείσιους τόπους/ βράχος ριγμένος μες στη θάλασσα/ στο κύμα δεν φιλιώνει/ μόνο ακονίζει νύχτια δόντια/ και αρχινά την πιο τρομακτική/ του εαυτού μωμοφαγία/ <i>Διώνη Δημητριάδου από τη συλλογή Παλίμψηστη του Λύκου μου μορφή, 2021