Το έρημο σπίτι

Κοιτάζω το έρημο σπίτι

με τα ξεδοντιασμένα παράθυρα

στόματα που χάσκουν

Τις πόρτες που ανοιγοκλείνει αδιάκοπα

ο άνεμος

Τώρα ένοικοι μόνοι οι αράχνες

υφαίνουν μικρά σάβανα στις γωνίες του

Πόσα όνειρα είχε ζεστάνει 

σ' αυτά τα γυμνά δωμάτια

Πόσα μετέωρα φιλιά

κάτω από τα  ξεφτισμένα ταβάνια

Πού χάθηκαν οι γιορτές; 

Τα διάχυτα φώτα;

Οι φωνές των παιδιών;

Τα ξένοιαστα γέλια; 

Η αγάπη που το τύλιγε κάποτε

λευκό συννεφένιο πάπλωμα

Τώρα το χτυπούν αλύπητα οι άνεμοι

Το βαραίνουν αβάσταχτα τα χρόνια

 

Πόπη Παντελάκη

από τη συλλογή Παραδείσια πουλιά

στο καπέλο μου, 2016