το αναμενόμενο, ας φύονταν σειρές
η κερασιά, μια ελιά και άλλα καρποφόρα,
που εξαρχής για ομορφιά τις επαινούν,
μετά για όλα τα χρειώδη.
Πελώρια να 'χα μια βελανιδιά, να γίνει
αυτή η αλύγιστη στο σπίτι μας,
η ισοβίως μόνη.
Και μια ιτιά να έβγαινε, μία κλαίουσα
να κλαίει αυτή όταν χρειάζεται
να μένα εγώ αδάκρυτη,
αστέναχτη
κι ωραία.
Έτσι να ζω.
Καταμεσής στα δέντρα. Μαζί με τα πουλιά.
Κι ας φθίνουν οι οπώρες τους.
Κι ας φθίνουν κι οι δικές
μας.
Δήμητρα Κουβάτα
από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου