Μάνα ψωμί

− Πινακωτή πινακωτή, έλα από τ’ άλλο μου τ’ αυτί, είμαι κωφή...

 

Κάποιες φορές

φεγγοβολά στα σκοτεινά η μνήμη, εγείρεται

προζύμι ανεβαίνει

Στη σανιδένια σκάφη σκυμμένη Αρχόντισσα

μανίκια ανασηκώνει ιδρωμένα όνειρα

δένει αντοχές φακιόλι σφουγγισμένα δάκρυα

Ζυμώνει εικοσιδύο στρόγγυλες αγκαλιές

να μας χορτάσει

Πλάθει καρβέλια πόθους

τα αραδιάζει στην πινακωτή

Σε υφαντά μισάλια τα φασκιώνει

Σα να ακούω

ξερά πουρνάρια τσιτσιρίζουν μέσα μας

γίνονται κάρβουνα                      

πυρώνουν πέτρες παγωμένες                                                

μας τσουρουφλίζουν

Μάνα ψωμί

πεινάμε μα

του κόσμου τα παιδιά

πεινάμε

 

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

από τη συλλογή Όλα σιγούν εκκωφαντικά ηχούν ακατάληπτα, 2020

 

*Πινακωτή: παραδοσιακό παιχνίδι.

*μισάλια: ειδικά υφαντά στο μήκος πινακωτής για τύλιγμα πλασμένου ψωμιού πριν το φούρνισμα.

*μα: μάνα