Έτσι κυλάει ο χρόνος

Οι στιγμές μου με βιολετιά βήματα
χάνονται στον ουρανό.
Ο κήπος μου μικρός
κι η μοναξιά μου απέραντη.
Η βροχή τραγουδά με λυτά μαλλιά
και τα δέντρα άνοιξαν τα μάτια
να γνωρίσουν τον εαυτό τους.
Μέσα μου τα γνωρίζω
και μέσα τους με σκέφτονται
μέσα μου διαρκούν
και μέσα τους περνάει ο άνεμος
και γονατίζουν τα λουλούδια.
'Ετσι κυλάει ο χρόνος
όπως η σιωπή στην πέτρα
σε κάτι που δεν έχει αρχή
σε κάτι που δεν έχει τέλος.

Σταύρος Μίχας
αδημοσίευτο