Περί γέννησης

Πυροβόλησες 
δέν ἐκσπερμάτισες, πατέρα, 
τήν ὥρα πού μέ γέννησες. 
Τό ἀδηφάγο τῆς μάννας μου ὠάριο,
κατάπιε αυθωρεί τό νεκρό σου σπέρμα. 
Γεννήθηκα νεκρή.
 Ἀπό καταβολῆς αἰώνων η γέννηση, 
πολεμοχαρής ἐρωτική περίπτυξη 
θανάτου καί ζωῆς. 
Ποιητικοί… πομφόλυγες θά ποῦν εἰρωνικά
 οἱ τεχνοκράτες, γυρίζοντας τίς πλάτες περιφρονητικά. 
Κι οἱ ποιητές, παιδιά ἀπορημένα, 
σκοτωμένα ἐν σπέρματι, 
θά μεταλλάσσονται σταδιακά 
σέ τεράστια, ἀναπάντητα, 
ἀποσιωπημένα ἐρωτηματικά.


Ιω-άννα Π. Παχτίτη
από τη συγκεντρωτική έκδοση
Του ύψους και του βάθους, 
Ποιήματα 1975-2015 Α'