Ποιητική μετάγγιση

                                               στον ποιητή Τόλη Νικηφόρου

Στίς δύσκολες στιγμές 
πού μέ κυριεύει η κακία 
μπροστά στό ἄδικο τοῦ κόσμου, 
αυτό πού εἰσέπραξα, πού ἄθελά μου 
σέ κάποιους ἄλλους ἔπραξα 
ἀλλά καί στόν ἑαυτό μου, 
τίς στιγμές αυτές πού λυγίζω, 
πού τό ἔδαφος σεισμογενές
 ἀνοίγει σέ βαθειές ρωγμές, 
ἔτοιμο νά μέ καταπιεῖ, 
τίς στιγμές πού πονάω καί ὀργίζομαι,
πού ὁ φόβος τοῦ μοναχικοῦ ἀνθρώπου πού γερνάει, 
ἐπικρατεῖ ἔναντι τῆς ἴδιας του τῆς ἐπιλογῆς, 
παίρνω στά χέρια μου 
τήν “φλόγα απ’ την στάχτη” 
ξαναδιαβάζω μέ προσήλωση
“να είσαι καλός στο τέλος 
που δεν έχει ελπίδα” καί 
“με μια ανοιχτή καρδιά φονεύεται 
το άγριο θηρίο της μοναξιάς”, 
γαληνεύω γιά λίγο 
καί νοιώθω ευγνωμοσύνη 
γιά τόν ποιητή.


Ιω-άννα Π. Παχτίτη
από τη συγκεντρωτική έκδοση
Του ύψους και του βάθους
Ποιήματα 1975-2015 Α'