Μάσκες

Μάσκες

Παντού κυριαρχούν μάσκες

Μάσκες με χαμόγελο,

δάκρυα με μάσκες.

Κρίμα.

Ένας κόσμος μυστηριακά και

Ίσως

Ονειρικά πλασμένος να μετατρέπεται έτσι.

Σαν έναν ασαφή χώρο

Όπου βρίσκονται μόνο άνθρωποι.

Άλλοι μιλούν

Άλλοι σιωπούν

Άλλοι γελούν

Και άλλοι κλαίνε.

Οι περισσότεροι έχουν ένα κοινό.

Φορούν ή κρατούν μάσκες.

Τις φορούν όποτε πρέπει.

Τις αφαιρούν όποτε θέλουν.

Οι υπόλοιποι χαίρονται ή λυπούνται

Αυτόν που τις φορά.

Ίσως και αυτή να είναι η πραγματικότητα.

Μια φούσκα γεμάτη μάσκες.

Κρίμα.

Ζωή Σαπλαμίδου

αδημοσίευτο