Μεσόγειος

«Εντός και καθ’ ημάς»
περιτριγυρισμένη από στεριές
υπάρχει μία θάλασσα στη μέση της γης
Το ψιθυρίζει τ’ όνομά της…
 
Τα κύματά της κάνουν μακροβούτια
στα βάθη των αιώνων
Πολιτισμοί σαν αστερίες
άπλωσαν τα ποδάρια τους στις ακτές της
Λαοί κατέκλυσαν σαν κρινάκια της Άμμου
τους λόφους των γιαλών της
κι ανοίγουν αργά τ’ απόγευμα
νωχελικά τα άνθη τους
 
Οι ψαράδες της ξεκινώντας από διαφορετικά λιμάνια
μοιράζονται τα περίσσια δώρα της
Οι ναυτικοί παίζουν με τα ίδια κύματα
νιώθοντας στο πρόσωπό τους
την αντηλιά της σα χάδι μητρικό
που δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της
Το σούρουπο μπλέκονται οι λαλιές
κι οι πικάντικες μουσικές των ανθρώπων της
με τις ποικιλόχρωμες μυρωδιές του κάθε τόπου
Συνταξιδεύουν μέσα σ’ ένα σύννεφο
σ’ όλες τις ακτές της Μεσογείου

Μια θάλασσα μας ενώνει
κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε
Μας καληνυχτίζει απ’ το Αλικάντε, το Παλέρμο,
τη Νίκαια, τη Βενετία, το Ντουμπρόβνικ
Μας τραγουδάει νανουρίσματα απ’ τη Λεμεσό,
την Κερύνεια, το Ηράκλειο, τη Λευκάδα, την Αθήνα
Μιλάει με το φεγγάρι στη Βηρυτό, στη Βεγγάζη,
στο Αλγέρι, στο Γιβραλτάρ
Συναντιούνται τα όνειρα των κατοίκων της
σαν κοιμηθούν στη Σμύρνη, στην Αντάλια,
στη Λαττάκεια, στη Χάιφα, στη Γάζα
 
Μα κάθε επόμενο πρωί
μόλις ξυπνήσουμε
μ’ έναν μυστηριώδη τρόπο
η ίδια θάλασσα που μας είχε ενώσει
κύματα σύνορα υψώνει
και μας χωρίζει


Μαρία-Ισαβέλλα Αχιλλέως
από τη συλλογή Αλαλία, 2016