Κι είναι ακριβώς αυτή η κατάχρηση των λέξεων,
σαράντα δύο χρόνια τώρα,
σε ομιλίες, ποιήματα και σχολικά βιβλία,
που αφαιρεί απ΄τη δραματικότητά τους.
Εισβολή, ξεριζωμός, πρόσφυγες,
αγνοούμενοι, συμφορά,
θάνατος.
Τις κάνει τόσο οικείες,
που τις απομακρύνει.
Γιατί η συμβίωση, τόσο με λέξεις
όσο και μ΄ανθρώπους,
φέρνει τη συνήθεια και τη φθορά.
Κι είναι ακριβώς αυτή η κατάχρηση των λέξεων,
σαράντα δύο χρόνια τώρα,
που προσθέτει στην τραγικότητά τους,
στη μονιμότητά τους.
Γιατί αν ένα πράγμα είναι χειρότερο
από την ίδια την αδικία,
είναι η στιγμή που τη συνηθίζεις
και παραδίδεις εαυτόν
αμαχητί.
Μαρία Ιζαμπέλλα Αχιλλέως
από τη συλλογή Αλαλία, 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου