Επικάλυψη

Ποιος είπε ότι η ποίηση πρέπει να’ ναι όμορφη;
Στολισμένη με τρυφερές λεπτεπίλεπτες λέξεις,
απόρροιες εξευγενισμένων συναισθημάτων;
 
Ποιος είπε ότι η ποίηση δεν μπορεί να είναι απλή;
Κι οι στίχοι της να γράφτηκαν σα ζωγραφιά
ενός τρίχρονου παιδιού,
με τα χρώματα μόνο του ήλιου
και τ’ουρανού;
 
Ποιος είπε ότι η ποίηση δεν μιλάει βρόμικα
με στίχους λιγδιάρικους,
σαν αυτούς που βλαστημάει το ξημέρωμα
μία μεσήλικας ιερόδουλη;
Μυρίζουνε οι λέξεις της
πόνο, ξεφτίλα, ειλικρίνεια,
ανθρώπινο ιδρώτα και αλκοόλ.
 
Ενώ οι δικές σου κι οι δικές μου,
καμώνονται τις ηθικές, τις κουλτουριάρες και τις γνωστικές,
μα κατά βάθος το γνωρίζουν…
Σαν καραμέλες είναι επικαλυμμένες.
Σε μία στρώση της αλήθειας,
μονάχα λίγο βουτηγμένες.
Εκεί που θα πρεπε να ’ταν η γέμιση,
είναι κούφιες.
Κε-νές.
Ποιος το είπε;

Μαρία - Ιζαμπέλλα Αχιλλέως
από τη συλλογή Αλαλία, 2016