Ο θυμός

Θύμωσε βρε!
Θύμωσε, όπως θυμώνει το κύμα της θάλασσας
όταν τολμά να πάρει φόρα
αποχωρίζεται τα σπλάχνα της μάνας του
θρυμματίζεται στις πέτρες της ακτής
κι αναγεννιέται...
 
Θύμωσε βρε!
Γίνε αέρας
που κοπανάει παραθυρόφυλλα
που ανοίγει πόρτες πλατιά
Γίνε τραγούδι του Ξυλούρη
ταρακούνησε ψυχές
Γίνε στίχοι του Καβάφη
ξεστόμισε απωθημένα
 
Μόνο μη μένεις ίδιος
μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει
Δημιούργησε και δημιουργήσου
Πλάσε τη γη, τα σπόρια,
τις νότες, τους στίχους, τον εαυτό σου
Μόνο μη μένεις άλλο
βουλή άβουλη
πηλός άπλαστος
άνθρωπος απάνθρωπος 


Μαρία Ιζαμπέλλα Αχιλλέως
από τη συλλογή Αλαλία, 2016